(Op weg naar) Barcelona

(Op weg naar) Barcelona

Woensdag hadden we een heerlijke zeedag. De zee was kalm, het was zonnig en de temperatuur was – zeker op ons balkon – heel aangenaam. Zo’n 20 graden, schat ik.
We hadden een uitnodiging voor een Mariners Brunch gekregen. Zo’n brunch wordt om de zoveel tijd georganiseerd voor mensen die binnenkort van boord gaan. Een soort galgenmaal dus (al kregen wij dat wel wat vroeg opgediend!).
Dus na een zeer licht ontbijt gingen we tegen elven naar de Dining Room. We zaten met zijn vijven aan tafel. We kenden hen wel: een Belgische meneer (die in Barcelona van boord gaat) en een Nederlands-Engels stel (dat net als wij in Amsterdam gaat ontschepen). Eerst heette de kapitein ‘himself’ ons welkom en werden er medailles (!?) uitgedeeld aan mensen die al – ik weet niet hoeveel – dagen met de HAL gevaren hadden. Vervolgens kregen we een uitgebreide warme lunch geserveerd die werkelijk uitstekend was! 
Onderwijl waren we tussen Corsica en Sardinië doorgevaren. Een mooie, afwisselende tocht. Bovendien zwom er een grote groep dolfijnen langs het schip. Gerrit had net gezegd dat hij nu wel eens dolfijnen wilde zien en ja hoor nog geen vijf minuten later waren ze er. Sommige mensen worden wel echt op hun wenken bediend-;).

Donderdagmorgen zouden we om 8.00 uur afmeren aan een van de pieren in Barcelona. Ik vond het erg leuk om na zo’n korte tijd weer terug te zijn in deze mooie Spaanse stad. Ik was daar immers in oktober 2018 nog met Noa geweest. Ik had toen een cruiseschip gefotografeerd en het fotootje naar Gerrit gestuurd met de tekst “over een paar maanden ligt de Amsterdam daar ook” en nu was het zover. 
We moesten heel lang (ruim een uur) wachten, voordat we überhaupt de haven in mochten varen. Vanwege Pasen was het razend druk met cruiseschepen (zes stuks!). We hebben de tijd die we moesten wachten doorgebracht met ontbijten en afscheid nemen van Werner, ‘onze Belg’. Pas om 9.30 uur lag het schip aan de kade en even daarna kwam het bericht dat het inklaren van het schip gereed was en iedereen van boord mocht gaan.
Wij hadden van Werner de tip gekregen om het oude hospitaal Sant Pau te bezoeken. Dit bleek een gouden tip. We hebben onze ogen uitgekeken bij dit gebouw opgetrokken in Art Nouveau stijl! Het gebouw is ontworpen door Lluis Domènech i Montaner met geld van een zekere meneer Pau Gil. De bouw van dit gigantische complex heeft van 1902 tot 1930 geduurd. De diverse bijgebouwen zijn verbonden door een ondergronds gangenstelsel. Elke patiënt kon via deze gangen naar zijn eigen afdeling (chirurgie, gynaecologie etc.) gebracht worden. Nog niet alle gebouwen waren toegankelijk voor het publiek, maar de gebouwen die al gerestaureerd en te bezichtigen waren, waren echt adembenemend mooi. Prachtig plafonds in zacht groene tinten, overal mozaïek en betegeling. In een woord schitterend! Gerrit bleef fotograferen! Deze Site is - volkomen terecht- in 1997 tot UNESCO World Heritage verklaard.
Vanaf daar zijn we op ons gemak terug gaan lopen. Dit was een flinke wandeling van zo’n 10 km via de Sagrada Familia, de Arc de Triomphe en allerlei voor ons onbekende straatjes in het echt oude Barcelona, waar zelfs nog een (stuk) Romeinse muur te vinden is. Erg de moeite waard om zo’n ander gedeelte van Barcelona te leren kennen.

Nu zit ik in het Lido te schrijven. Het is hier een drukte van belang, want de HAL viert zijn 146e verjaardag, waarvoor zelfs de hoogste baas, Orlando Ashford, aan boord is gekomen.
Hier moet dus op gedronken worden! Het bejaardenhuis viert feest! 

Groetjes, Gerrit en Ellen