Een weekje in Rendeux

Een weekje in Rendeux (1)

Zaterdagavond zijn we thuisgekomen uit Wenen en woensdagmiddag zaten we alweer in Rendeux. Onderweg hebben we in België zelfs een kleine sneeuwstorm gehad. Inderdaad april doet wat hij wil … en dat zeker in de (Belgische) Ardennen!

Het huis van Wim en Marja voelt als een thuis, hoewel ik er pas één of twee keer geweest ben. Het weidse uitzicht met al die tinten groen, overal de bloeiende brem en vooral ook de stilte. Je hoort eigenlijk alleen de vogels. Dit is na dat drukke Wenen werkelijk weldadig.

Donderdag hebben we na een kopje koffie in Hutton langs de Ourthe een mooie wandeling in de buurt van Menil – Favay gemaakt. Toen we de auto geparkeerd hadden bij één van de drie gietijzeren waterpompen die deze ‘village fleuri’ rijk is, begon het helaas net een beetje te regenen! Toen we in het bos waren, begon het zelfs licht te hagelen-;). Dat mocht de pret echter geenszins drukken. Het was een mooie wandeling met op het einde een steile afdaling die nogal blubberig en dus glibberig was.

Tussen de middag hebben we vorstelijk geluncht in Le p’tit Creton in Rendeux. Later op de middag heb ik nog een tijdje op de veranda in het zonnetje ☀️gezeten. Weliswaar met een warme jas aan en een dikke sjaal om à la de wintersport, maar toch…!

Vrijdag zijn we – na weer een zeer goede nachtrust – naar Marche-en-Famenne gereden om daar in de buurt te gaan wandelen. Marche bleek best een aardige plaats, waar een mooie kerk uit de parochie “St-Remacle” staat. De kerk is waarschijnlijk in WOII verwoest en daarna weer opgebouwd. Er zaten tenminste zeer fraaie, heel moderne gebrandschilderde ramen in. Er was tegen half elf in deze plaats nog bijna niets open, maar in een andere (voormalige) kerk zat nu een hotel/brasserie, waar ze voortreffelijke koffie schonken!

Daarna hebben we twee tamelijk korte wandelingen gemaakt. Eén van ca. 3km bij Hargimont. De route leverde een paar problemen op, want het - blijkbaar wat verouderde - wandelboekje wilde ons leiden via bruggetjes die helaas niet meer bestonden. Dit zorgde voor een paar extra meters.  De andere wandeling  begon bij de kerk in Aye en via een omtrekkende beweging met mooie vergezichten kwamen we daar na een kilometer of vier ook weer terug.

We hadden ons best gedaan en hadden dus - naar onze eigen bescheiden mening - een goede maaltijd verdiend. Deze vonden we – heel verrassend! -  in Marche bij het restaurant “L’ inattendu!”