Klimaatconferentie in Wenen!

Klimaatconferentie in Wenen!

Vanmorgen zaten we tijdens het ontbijt naast een aantal levenslustige jongemannen. Ze bleken naar een internationale klimaatconferentie te gaan.
Ik moet zeggen dat zo’n ontmoeting mij weer vertrouwen in de toekomst geeft. Van dit soort jonge mensen moeten we het hebben. Zij zijn immers duidelijk en ten volle bereid de hand aan de ploeg te slaan.

Allereerst zijn we per metro naar het Secession-gebouw gereden. Dit strakke, hagelwitte gebouw met zijn vergulde koepel is het symbool van een groep Weense kunstenaars geworden die zich rond de vorige eeuwwisseling afzetten tegen de gevestigde kunstenaarsorde. Boven de ingang staat de uitdagende tekst: ‘Der Zeit Ihre Kunst, der Kunst ihre Freiheit’. Bovendien springt naast de ingang het bordje ‘Ver Sacrum’ (= heilige lente) in het oog. Allemaal verwijzingen naar de Art Nouveau/Jugendstil!
De zaal met het zogenaamde Beethoven-fries, een fresco van Gustav Klimt, had ik al eens gezien tijdens een cursus “Art Nouveau” van de KLU. In het echt maakte dit magistrale kunstwerk echter veel meer indruk. De bizarre, enigszins aanstootgevende figuren, geïnspireerd door de Griekse mythologie en uitgevoerd met veel bladgoud kijken als het ware op je neer. Onderwijl is de Negende Symfonie van Beethoven te beluisteren. Echt een heel bijzondere ervaring! 

Na een korte koffiepauze pakten we wederom de metro om het bekende gebouw van Hundertwasser te bekijken. Deze van oorsprong Joodse Friedrich Sto(=100!)wasser overleefde WOII, omdat zijn moeder de moed had hem lid te maken van de Hitlerjugend en hij dat spel overtuigend meespeelde.
Dat Hundertwasser (1928-2000) afkerig was van rechte lijnen, zie je helemaal terug in het Hundertwasser Haus. In tegenstelling tot de statige, wat eentonige en saaie Weense huizen is dit gebouw zeer kleurrijk en vol rondingen. Een lust voor het oog, vergelijkbaar met de architectuur van Gaudi! Ook de bomen en planten die hij in zijn ontwerpen verwerkte, geven zijn gebouwen iets heel moderns. Hundertwasser kun je met recht een ecoloog ‘avant la lettre’ noemen!
We vervolgden onze weg door de Joodse wijk, maar daar was alles gesloten in verband met Pesach, het Joodse Paasfeest. De synagoge konden we dus helaas niet bezoeken! Aan de gevel daarvan hingen trouwens allemaal foto’s van de Joodse gijzelaars in Gaza, wat in combinatie met de Oostenrijkse soldaten die daar patrouilleerden, de hedendaagse realiteit wel erg dichtbij bracht. 

Na een verrukkelijke lunch met gegrilde inktvis zijn we naar het zogenaamde ‘Ankeruhr’ gelopen. Deze klok in Jugendstil is in feite een soort brug over een steegje, een corridor die twee kantoorgebouwen van verzekeringsmaatschappij Anker verbindt.
Twaalf historische – levensgrote, koperen – figuren geven achtereenvolgens de tijd aan. Om twaalf uur verschijnen ze allemaal!

Tenslotte hebben we het Mozarthaus bezocht. Mozart heeft dertien huizen in Wenen bewoond, maar in dit huis woonde hij het langste. Hij schreef er o.a. de Nozze di Figaro. Het huis is schitterend gerenoveerd en geeft met name door de muziek een heel goed beeld van het leven en werk van Mozart!

Daarna zijn we teruggekeerd naar ons hotel om ons te prepareren op het concert in de Musikverein, waar we muziek van Mozart  en de Vier Jaargetijden van Vivaldi zullen beluisteren. Hierover morgen meer!