Spionageschandaal

Spionageschandaal

De Trouw van zaterdag 13 april kopte: “Wenen opgeschrikt door spionageschandaal”.
Omdat wij immers op het punt stonden om naar Wenen te gaan, ben ik dat artikel met meer dan  normale interesse gaan lezen! Het bleek te gaan om de hooggeplaatste inlichtingenofficier Ott die in 2017 telefoongegevens van drie politici heeft doorgespeeld aan de Russen. Het leek wel een ouderwetse James Bond film! 
Je zou je naar aanleiding van zo’n verhaal kunnen afvragen hoe het nu gesteld is met de veiligheid in Oostenrijk. Toch zijn we vanmorgen maar weer onbevreesd, welgemoed en zelfs met een zonnetje op pad gegaan!

We besloten de Hop on Hop off bus te nemen. Deze ging o.a. naar Schloss Schönbrunn, alwaar we uitgestapt zijn om het beroemde slot te bezoeken. We hadden een tijdslot om 12.33 uur, zodat we eerst nog koffie konden drinken. Ik had me voorgenomen me een keer te bezondigen aan Sachertorte. Dus ik ging voor de “Sissi Kaffeepause”: Wienermelange met deze wereldberoemde taart!
Ik was al eens in het paleis van Frans Jozef I en zijn geliefde vrouw Elizabeth (Sissi) geweest. Dat was in 1981, toen Fred en ik met de caravan op weg naar Hongarije waren en een paar dagen in Wenen hebben doorgebracht.  Van die trip herinner ik me eigenlijk alleen de voor ons toen onbetaalbare Fiakers en de peperdure Sachertorte!

Je krijgt in het paleis een goede beeld hoe de Habsburgse vorsten in die tijd gewoond en geleefd hebben. Met name de werklust van Frans Jozef is hierbij vermeldenswaardig. De goede man zat vanaf 5.00 uur in de ochtend al achter zijn bureau en ontving per dag zeker honderd mensen!

Na een korte lunchpauze zijn we weer in de bus gestapt. Na de bustocht via de blauwe lijn wilden we nu de rode lijn gaan volgen. Dit bleek niet helemaal de juiste keuze, want door het drukke verkeer duurde de tocht ontzettend lang. Er werden zelfs tijdens de tour - via een bandje - excuses voor de files gemaakt 😂.
Wel hebben we onderweg veel gezien. We hebben bijvoorbeeld uitgebreid kunnen genieten van de prachtige gebouwen, de blauwe regen, de roze en witte kaarsjes in respectievelijk de tamme en gewone kastanjebomen en de Donau. Ook de buizen met de tekst “Projekt Undine” trokken de aandacht. Ik had die gisteren al gezien en dacht dat het met de aanleg van stadsverwarming te maken had. Het blijkt echter om een op handen zijnde kunstproject te gaan!

Gelukkig waren we nog net op tijd om een bezoek aan de “Nationalbibliothek” te brengen. In dit schitterende gebouw uit 1737 worden meer dan een miljoen boeken bewaard. Er is tevens een zeer uitgebreide verzameling van oude handschriften en enkele kostbare incunabelen.
We troffen er bovendien  een tentoonstelling ter gelegenheid van de 200e geboortedag van Bruckner aan die een mooi beeld gaf van leven en werk van deze componist. Helaas is zijn carrière als hoogleraar wat treurig geëindigd, toen zijn affaire met een studente aan het licht kwam. Wat dat betreft is er niets nieuws onder de zon.
We hebben daar ook een paar geluidsfragmenten uit zijn symfonieën beluisterd. Zijn muziek sprak ons meer aan dan we beiden gedacht hadden.

Ook zijn we nog even de gotische “Augustinerkirche”, eveneens gelegen aan de Josefsplatz, binnengewandeld. Het aparte is dat deze kerk ‘vastgeplakt’ zit aan de bibliotheek. Deze kerk heeft dus slechts aan één kant gebrandschilderde ramen! De kerk is – zeker voor een gotische kerk – aan de sobere kant. Alleen het grafmonument voor de dochter van Maria Theresia, uitgevoerd in wit marmer, is nogal buitensporig!

Met het eten van een Wienerschnitzel hebben we deze dag vervolgens in stijl afgesloten.