‘Naar vriendschap zulk een mateloos verlangen.’

‘Naar vriendschap zulk een mateloos verlangen.’

De quote ‘naar vriendschap zulk een mateloos verlangen’ is van Jacob Israël de Haan (1881-1924), aan wie dit jaar extra aandacht wordt besteed, omdat we zijn honderdste sterfdag herdenken. Dit citaat uit één van zijn gedichten is trouwens ook te vinden op het Homomonument in Amsterdam. 

Hoewel zijn naam en werk enigszins in de vergetelheid zijn geraakt, is zijn sociale engagement nog wel bekend. Hij kwam op voor onderdrukten en ging daarbij soms erg ver. Veel misstanden en schandalen (ook die van hemzelf!) maakte hij openbaar. Hij was een soort klokkenluider ‘avant la lettre’ die streed voor gerechtigheid en acceptatie van minderheden. 

Met name zijn houding ten opzichte van Palestina/Israël is in het licht van het huidige tijdsgewricht interessant. Hij was aanvankelijk zionist, maar toen hij eenmaal in Israël was gearriveerd, veranderde zijn mening drastisch. “Wij zijn wel een volk zonder land, maar Palestina is geen land zonder volk.” Dit soort uitspraken riepen ook honderd jaar geleden al veel weerstand op en leidden er uiteindelijk toe dat hij – als terrorist – werd vermoord.

Naar vriendschap hunkert iedereen en donderdag hebben we weer nadrukkelijk ervaren hoe belangrijk warme relaties met anderen zijn. Dit keer betrof het mijn neef André en zijn vrouw Nelleke die momenteel ook in Nerja zijn. Hun dochter Ilona logeert samen met haar twee zoontjes (Thijs van bijna 5 en Jesper van 3) een weekje bij hen. Met zijn zevenen hebben we uitgebreid en zeer gezellig paella gegeten bij restaurant La Barca. We zaten pal aan de boulevard op het zand vlakbij een speeltuintje, waar de kinderen lekker hun gang konden gaan, toen zij uitgegeten waren. Iedereen tevreden 😀. Jesper zei dat hij het heel leuk had gevonden, ook met “die twee” erbij. Hij snapte niet dat wij al (!) om half vier richting ons hotel gingen. Hij keek een beetje sip en zwaaide ons met een slap handje na.

Voor vrijdag waren de weersverwachtingen beroerder dan beroerd. Er werd een totaal verregende dag voorspeld. Om een uur of tien werd het echter droog en brak er zelfs een waterig zonnetje door!
We besloten de auto te pakken en naar Almuñécar te rijden. We hadden namelijk goede herinneringen aan die hier en daar nog erg Moors aandoende plaats, waar we in januari 2020 ook geweest waren!

Op een paar druppels na hebben we het daar zowaar droog getroffen. We hebben een soort vogelpark bezocht, dat zeker niet de goedkeuring van de Partij van de Dieren zou kunnen wegdragen. Talloze vogels, voornamelijk afkomstig uit de familie van de papegaai-achtigen, zaten in veel te kleine hokjes. Bijzonder was dat de kooien tegen de bergwand gebouwd waren, tot vlakbij bij het Castello de San Miguel. Als er geen slot op het hek had gezeten, had je zo het kasteel binnen kunnen lopen.

Tevens zijn we nog even door het Parque del Majuelo gelopen. Het is een botanische tuin met subtropische planten, waar ook grote, over het algemeen fraaie beelden staan. De restanten van een visfabriek uit de Oudheid herinnerde ik me nog. In deze zogenaamde Fabrica de Salazones conserveerden aanvankelijk de Feniciërs en later de Romeinen de gevangen vis.  Deze werd daar gezouten in stenen kuipen die je daar nog kunt zien.

Daarna zijn we naar Nerja teruggereden, omdat er een gigantische bui in aantocht was. We waren net op de kamer, toen deze inderdaad in alle hevigheid losbarstte.
Tot onze afspraak in het restaurant Oliva, waar we om 19.00 uur gereserveerd hadden, hebben we ons beziggehouden met schrijven, lezen en puzzelen.

Het eten bij Oliva was weer als vanouds. Echt verrukkelijk. Alle gerechten zijn stuk voor stuk een feestje. De smaken zijn allemaal heel verfijnd en echt bijzonder!
Het restaurant staat – terecht – nog altijd met een eervolle vermelding in gidsen als de Lonely Planet en de Michelingids. Het Nederlands-Spaanse stel Kim Ranzijn en Carlos Pardo doet het dus erg goed!
Carlos was vanavond thuis bij hun drie kinderen. Wel hebben we uitgebreid met Kim kunnen praten o.a. over de overeenkomsten en verschillen tussen Spanje en Nederland. De kinderen blijken een (lichte) voorkeur voor Nederland te hebben, hoewel ze geboren en getogen in Spanje zijn. Vooral de regen vinden ze heerlijk. Ieder zijn meug!