Valentijnsdag

Valentijnsdag

Gerrits verjaardag op 14 februari begon met veel felicitaties van deze en gene, waarbij menigeen toch weer de link met Valentijnsdag wilde leggen. Net zoals mijn vader (14/02/1924) ontkent Gerrit steevast dat hij op Valentijnsdag jarig is. Valentijnsdag is immers pas veel later in de negentiger jaren overgewaaid uit Amerika!

Na het ontbijt begonnen wij aan Route 3 uit onze  reisgids “Time to Momo” over Parijs: Les Halles en Le Marais. Deze wijken doorkruisend hebben we ontzettend  veel gezien: leuke straatjes, prachtige van die typisch Parijse huizen, bijzondere kerken, gezellige restaurantjes en rustgevende parkjes. Één van de hoogtepunten was Jardin d’Anne Frank. In de Joodse wijk ontdekten we dit plekje gewijd aan ‘onze’ Anne Frank. We hebben daar een tijdje op een bankje in het lentezonnetje zitten genieten van de stilte middenin een hectische miljoenen stad als Parijs!

Vlakbij de voormalige Hallen staat een mooie, bijzondere kerk, Eglise St. Eustach geheten. Met deze kerk is men van 1532 tot 1640 druk bezig geweest, maar pas in 1754 kreeg de kerk zijn huidige voorgevel.  Helaas is één toren nog steeds niet af! Er zijn veel bijzondere dingen in deze kerk te zien, zoals het graf van de moeder van Mozart, het grootste orgel van Frankrijk in 1989 gebouwd door de -  Nederlandse! - Jan van de Heuvel en een bronzen drieluik geschonken door John Lennon en Yoko Ono. 

Het Place des Vosges wordt beschouwd als het mooiste plein van Parijs. De identieke gevels van de huizen die rond het plein staan, zijn alle opgetrokken uit een combinatie van natuur- en baksteen wat een schitterend harmonieus effect geeft. Onder de bogengalerij zijn tegenwoordig talloze galerietjes gehuisvest. In het midden van het plein zit Lodewijk XIII op een ‘stevig’ paard.  Hendrik IV liet het plein, toen nog Place Royal geheten, tussen 1605 en 1612 aanleggen. Het was een mondaine plek, waar allerlei festiviteiten en zelfs duels plaatsvonden. Rond 1800 werd het plein omgedoopt in Place des Vosges als dankbetuiging aan het departement de Vogezen dat als eerste zijn belastingen betaalde aan het keizerrijk. 

Uiteraard mocht ook een bezoek aan  de boekenstalletjes langs de Seine niet ontbreken. Ik heb onlangs gelezen dat het heel lastig is om de zogenaamde ‘bouquinistes’ nog bemand te krijgen. Veel boekverkopers worden (te) oud en er zijn geen opvolgers. Het zou natuurlijk enorm jammer zijn, als deze stalletjes uit het Parijse straatbeeld zouden verdwijnen!

’s Avonds zijn we grotendeels per metro naar de plek tegenover Musée d’ Orsay gegaan. Daar lag aan de kade onze boot, Melody Blue geheten, op ons te wachten. De tafels waren feestelijk, met veel “Valentijnrood” gedekt. De boot stroomde langzaam vol, al bleven er toch nog tien tafels onbemand. Je begrijpt werkelijk niet waarom mensen wel reserveren en betalen, maar toch uiteindelijk niet verschijnen!

Het werd een heerlijke avond. Al genietend van een leuk menuutje zagen we de oevers van de Seine aan ons voorbij trekken. De feeëriek verlichte Eiffeltoren was wel de klap op de vuurpijl.

Moe (na ruim 24.000 stappen!),  maar zeer voldaan bereikten we tegen negenen weer het hotel. Wat een topdag!