Op de terugweg

Op de terugweg

Toen we dinsdagmorgen wakker werden, lagen we al in Trondheim. Omdat we deze stad op de heenweg al uitgebreid bekeken hadden en de beschikbare tijd aldaar (6.30-9.30 uur) wat ongelukkig was in verband met het ontbijt, zijn we niet aan wal gegaan. 

In plaats daarvan zijn Sija en ik, zodra het schip uit Trondheim vertrokken was, weer wat vitamine D gaan ‘snuiven’. Het was namelijk wederom een stralende dag met volop zon.

Na verloop van tijd werd er omgeroepen dat onze cruisedirector Karsten een lezing over zijn geboortestreek ging houden. Gerrit, Sija en ik zijn daar uiteraard naartoe gegaan. Gedurende vijftig minuten hield hij, zelf geboren in Bergen, een uitermate boeiend verhaal.
De lezing begon met een filmpje met vijf mannen in rokkostuum die het Bergense volkslied ten gehore brachten. Het filmpje was af en toe geestig door vlak voor de heren een aantal pinguïns neer te zetten, ook in zwart- wit ‘gekleed’! 

De streek Westfalen kent diverse fjorden, waar doorgaans erg weinig mensen wonen. Zeker vroeger was het leven daar zwaar. De boeren moesten met hun vee hele afstanden afleggen en de kinderen konden per toerbeurt naar school. In een gezin van tien kinderen konden er slechts twee per keer gedurende twee weken onderwijs volgen. De overige acht moesten meehelpen op de boerderij. Elk kind was dus slechts eenmaal in de tien weken aan de beurt. In de winter was de school meestal helemaal onbereikbaar.
Tijdens de lezing zag Karsten ineens een walvis voorbij zwemmen. Gerrit en Sija zagen hem inderdaad, ik helaas niet. 

Omdat het binnen erg warm werd, zijn Gerrit en ik na de lunch nog een tijdje naar buiten gegaan. We hadden tenslotte nog alle tijd, voordat onze excursie om 16.40 uur zou beginnen.

De bus bracht ons via de Atlantic Ocean Tunnel - de langste (2.8 km) en diepste (250 mtr) van Noorwegen gelegen bij Kristiansund - naar de Atlantic Road. Het blijft een spectaculaire weg, maar het was al dusdanig donker geworden dat je er niet zo heel veel meer van zag. Dit was met name jammer voor Onno en Sija. Wij waren daar immers in 2016 overdag al geweest. Gelukkig was het nog (bijna) volle maan, zodat we bij de rondwandeling aldaar nog wel enigszins konden genieten van het panorama. 

Een uurtje later reed de bus via een slecht weggetje vol losse stenen (een 4wheel drive was beter geweest!) letterlijk de grot binnen. We werden hartelijk begroet door Jens, onze Duitse gids afkomstig uit Beieren. Hij legde ons eerst het programma uit en heeft wel een paar keer gezegd dat we absoluut niet met marmergruis aan onze voeten de bus in mochten. 😂

Allereerst moesten we een zwemvest aantrekken en een helm op ons hoofd zetten. Dit in verband met de veiligheidsvoorschriften van Noorwegen.
Begeleid door de muziek van Enya voeren we door de grotten die feeëriek verlicht waren. Het was net de droomvlucht van de Efteling! Onderweg kregen we een kort filmpje te zien en mochten we wat van het glasheldere bergwater drinken. Heerlijk verfrissend!
Bepaalde plaatsen, zoals de uit wit marmer gebeeldhouwde vrouw hebben we van alle kanten gezien. Voor mijn gevoel kwamen allerlei gangen namelijk steeds op hetzelfde punt uit. 

Na het tochtje van zo’n drie kwartier meerden we af en stond de bergsoep voor ons klaar. Voor mij was er een heel bord met vers fruit klaargemaakt. Dat ik weinig zout gebruik, is de afgelopen twee weken zo serieus genomen, dat ik er af en toe erg verlegen mee was!
In de zaal, die normaal gesproken als concertzaal diende en waar nu het eten geserveerd werd, kregen we tenslotte nog een film over het werken in de mijn te zien. Twee dingen vielen mij hierbij op. Ten eerste dat de arbeiders zonder mondkapje in al dat stof moesten werken. En ook het feit dat dit marmer vooral gebruikt werd voor de fabricage van hoogglans papier had ik niet verwacht.

Precies op tijd - om 21.15 uur - arriveerde de bus samen met het schip in de haven van Molde. Aan boord wachtte ons nog een lichte avondmaaltijd.

Vanmorgen, woensdag 1 november is de laatste dag van onze tocht met de Hurtigruten. We hebben veel gezien en beleefd. De nieuwe indrukken hebben ons de nodige energie gegeven.
We hebben het heel fijn gehad met zijn vieren. Dank allemaal voor deze mooie reis!