Tasmanië: the place to be

Tasmanië: the place to be! 

Het eiland Tasmanië is in 1642 ontdekt door Abel Tasman. Hij dacht dat Tasmanië vast zat aan  Australië. Pas in 1798 kwam Matthew Flinders er achter dat Tasmanië een eiland was! Tasmanië is van noord naar zuid ongeveer 296 km lang en van oost naar west bijna 315 km breed. Het is  – om een ruime marge aan te houden-;) - 8000 tot 12.000 jaar geleden afgescheiden van het vasteland. De 250 kilometer brede, altijd winderige zeestraat, Bass Street, ligt tussen Australië, het vijfde continent, en Tasmanië.  
Het klimaat van Tasmanië wordt sterk beïnvloed door de Oceaan en is dientengevolge relatief fris, winderig, regenachtig en wisselvallig.  
Deze wisselvalligheid hebben wij ook ervaren! Binnen een paar minuten trekt de hemel helemaal dicht en valt er een buitje, waarna het ook meteen weer zonnig kan zijn! Het bleek gaandeweg dus het beste om altijd ‘laagjes’ aan te hebben en zowel regenkleding als bescherming tegen de zon (tropenhoed voor Gerrit en zonnebril voor Ellen!) mee te nemen! 

Na de ontdekking door Tasman in 1642 is de eigenlijke kolonisatie door de Engelsen pas na bovengenoemde  ontdekking door Flinders op gang gekomen. De Engelsen begonnen met de aanvoer van gevangenen uit het gehele Britse Imperium.  Port Arthur, gelegen op Tasman Peninsula zo’n 110 km van de hoofdstad Hobart, was van 1832 – 1877 de meest gevreesde strafkolonie van het Britse Rijk. Het was zo goed als onmogelijk om te ontsnappen. Nu behoort het stadje met de gerestaureerde historische gebouwen uit die tijd tot het werelderfgoed. Ik had het hier al eerder over. 

Het is ons opgevallen dat de bewoners van Tasmanië over het algemeen erg trots zijn op hun land. Ze zijn eigenlijk zelfs behoorlijk chauvinistisch te noemen.  
Als we onze gids uit Burnie moesten geloven, voorziet Tasmanië bijna de gehele wereld van graan, groente en fruit! 
Bovendien komen er volgens hem jaarlijks zo’n miljoen tulpenbollen afkomstig uit Tasmanië aan in Amsterdam. Nederland is dus blijkbaar ook niet meer het tulpenland bij uitstek! 
Onze gids van vandaag in Hobart gaf ons nog allerlei andere voorbeelden van de uitzonderlijkheid van Tasmanië. Dit eiland is waarlijk the place to be met de schoonste lucht, het zuiverste water, de grootste energieproductie en het heerlijkste fruit. 
Eigenlijk ben je wel een stommeling als je hier niet gaat wonen (al zijn de huizenprijzen ook hier erg hoog en vinden wij de steden - die wij tot nu toe gezien hebben - niet erg aantrekkelijk!). 

Vandaag hebben we nader kennisgemaakt met allerlei dieren die typerend zijn voor hier. Zwarte zwanen schijn je nergens in zo groten getale tegen te komen als in Hobart. Darwin heeft er zelfs een aparte studie van gemaakt.  
Tevens hebben we o.a. de Tasmanian Devil, een beschermde diersoort, kangoeroes, zelfs met jonkies in de buidel en de Walibi’s mogen aanschouwen in een soort opvangplek zoals de zeehondencrèche in Pieterburen! 

Een paar dagen zullen jullie niets van ons horen, want we varen om 16.30 uur Australische tijd (tien uur later dan bij jullie) terug naar Sydney. Na ons bezoek aan de opera op 23 februari melden we ons weer. 
Groetjes, Gerrit en Ellen