Siena

Siena

Vrijdag de 13e leek een prima dag om de stad Siena te gaan verkennen -;)
Na een snel ontbijt in het barretje van de camping liepen we naar de bushalte om de bus van 8.49 uur te halen. Inderdaad kwam er om die tijd een bus, maar helaas wel aan de overkant van de straat. Na enige discussie over wat de goede kant van de weg was, ging ik aan de overkant kijken en ja, hoor … 
Gelukkig kwam de volgende bus al snel, anders …

In Siena liepen we rechtstreeks naar het Piazza del Campo, het plein der pleinen zou je wel kunnen zeggen. Het is enigszins schelpvormig met de prachtigste gotische paleizen rondom. Je kunt je meteen voorstellen dat hier twee maal per jaar de Palio, de bekende paardenrace van Siena gehouden wordt. Het moet echt een spektakel zijn, als tien van de zeventien Contrades om de eer strijden. Deze Contrades vertegenwoordigen de wijken van de stad die behalve hun eigen bestuur ook hun eigen banieren en een wapenschild hebben. Er zijn voorafgaande aan de dagen van de paardenraces (op 2 juli en 16 augustus) optochten in historische kleding. 

Na de – peperdure - koffie op deze toeristische trekpleister liepen we langs een aardige fontein, waar één duif had ontdekt dat je zittend op een van de beelden precies bij een straaltje water kon komen. Hij was duidelijk ‘de baas’, want de rest durfde dit ‘sterke staaltje’ niet na te doen. Een komisch tafereeltje.
Deze Fonte Gaia is een negentiende eeuwse kopie van het door Jacopo della Quercia gemaakte origineel (1409-1419). De reliëfs stellen Deugden, Adam en Eva en een Madonna met Kind voor. Het water in de fontein is afkomstig uit een 500 jaar oud aquaduct!

We staken het plein over om het fraaie Palazzo Pubblico met de 102 meter hoge Torre del Mangia wat nader te bekijken. Na ampele overwegingen besloten we alleen kaartjes voor het paleis te kopen en de toren maar over te slaan. Je zou daar bovenop ongetwijfeld een prachtig zicht op de stad hebben, maar 88 meter klimmen hadden we er even niet voor over!
Het Palazzo Pubblico dateert uit de veertiende eeuw en was in die tijd de zetel van de Raad van Negen die de stad in de dertiende en veertiende eeuw bestuurde. 
Het paleis bleek gigantisch groot en heel wat trappen te bevatten, zodat we alsnog ons uitzicht kregen! Het was trouwens binnen minstens zo schitterend als aan de buitenkant. Imposante hoge zalen bevatten mooi bewaard gebleven fresco’s en in de kapel met een prachtig smeedijzeren hek ervoor stonden banken en stoelen uitgevoerd in donker hout.
De rijkdom van de stad is goed aan dit paleis te zien. Dit geldt trouwens ook voor de vele andere paleizen met hun – in mijn ogen – Venetiaanse allure. Siena moet een zeer welvarende stad geweest zijn. 

Vervolgens liepen wij richting dé Duomo. Deze kathedraal is misschien wel hét mooiste voorbeeld van Italiaanse gotiek en biedt veel verrassingen: de zwart-witte pilaren, de wit marmeren preekstoel, de blauwe koepel met gouden sterren, de (171!) bustes van pausen hoog in de kerk en de ingelegde vloeren (waarvan er één de kindermoord in Bethlehem verbeeldt). Ook de rijk versierde handschriften in de Piccolomini-bibliotheek zijn schitterend en ongetwijfeld heel kostbaar. Ze zitten namelijk allemaal achter glas. We raakten nauwelijks uitgekeken en kwamen diep onder de indruk weer naar buiten. Ik vind de Duomo veel mooier dan de Sint Pieter, maar daar is Gerrit het niet mee eens. 

Bij toeval kwamen we terecht bij een synagoge. Het gebouw is ontworpen door architect Zanibi del Rosso en is ingehuldigd in 1786. De gebedsruimte is erg mooi bewaard gebleven. De synagoge wordt nog steeds gebruikt door de Joodse gemeenschap. Alleen de vrouwengalerijen worden niet meer als zodanig gebruikt. Er worden tegenwoordig exposities gehouden en de vrouwen zitten nu tegenover de mannen. 
We kregen hier een bijzonder verhaal te horen. Siena had in de achttiende eeuw een Joods ghetto. De mannelijke inwoners moesten een geel herkenningsteken dragen en elke avond weer ‘thuiskomen’. De vrouwen waren niet op deze manier ‘gebrandmerkt’, omdat ook de prostitués aan iets geels herkenbaar waren. 
Dit ghetto heeft tot eind negentiende eeuw bestaan. Na de hereniging van Italië (1861) waren alle burgers gelijk en was een dergelijk ‘apart zetten’ van burgers natuurlijk verboden.  

Terug namen we - nu zonder discussie! - de andere van de twee bussen die vanaf de camping naar Siena (en vice versa) rijden. Na een kwartiertje waren we toen weer ‘thuis’, zeer tevreden over ons bezoek aan één van de mooiste middeleeuwse Italiaanse steden.