Sciopero

Sciopero

Sommige mensen blijken een voorspellende gave te hebben, want er was vandaag inderdaad een staking van het Italiaanse Openbaar Vervoer! Alle werknemers bij trein-, bus- en vliegtuigmaatschapijen hebben vrijdag 20 mei het werk neergelegd. 
Wij wisten dat echter niet en stonden vanmorgen al een tijdje braaf op de bus van 10.00 uur te wachten, tot een Oostenrijkse meneer ons op de hoogte bracht van het feit dat er geen bus zou komen. Er scheen een briefje bij de receptie van de camping te hangen, waarop deze ‘sciopero’ vermeld stond!

Zoals uit de reactie van sommige volgers al duidelijk was, ben ik ook in Nederland niet zo’n fan van het OV. Hier raak je er echter gaandeweg aan gewend dat de dingen in Italië wat anders gaan dan bij ons.
Onze teleurstelling over ons bezoekje aan Pistoia zat ‘m overigens vooral in het feit dat het Museum Marino Marini tijdelijk gesloten was. Zoals ik in mijn blog “Montecatini” uitlegde, was het werk van deze beeldhouwer in 2013 door ‘vriend Bert’ naar Zwolle gehaald. Bovendien hangen er aquarellen van Bert zelf in dat museum. Bijzonder toch!? 

Toen dus duidelijk was geworden dat wij vandaag nooit per bus in Montecatini Terme zouden komen, trokken wij plan B uit de kast. We gingen lopen naar Montecatini Alto en zouden daar de funicolare naar beneden nemen in de hoop dat dat treintje niet in de categorie ‘OV’ viel! Na een stevige klim van gelukkig slechts twintig minuten hoorden we van de ober tijdens de koffie dat de funicolare gewoon ‘werkte’. Dat was mooi meegenomen!
Naar beneden was een totaal andere belevenis. Omdat ik last van hoogtevrees heb, wist ik niet zeker of ik voorop staan zo’n succes zou vinden. Het treintje gaat echter zo langzaam dat de Python toch echt wel andere koek is. We kwamen dus zonder misselijkheid of ander ongemak veilig beneden.

Ik wilde vooral graag naar Terme Tettuccio. Ik had dat woensdag vanaf de weg zien liggen en dat leek me zeer de moeite waard. Dat bleek ook zonder meer het geval te zijn. Het heeft de allure van een Romeins badhuis. Wat een pracht en praal om niet te zeggen wat een decadentie. 
Dit thermaal bad maakt reclame voor een therapie gebaseerd op het drinken van allerlei soorten bronwater. Het was mogelijk deze verschillende soorten uit te proberen. Ze stonken alle naar rioolwater, waren lauw tot warm en meer of minder zout. Ze zouden met name goed zijn tegen problemen, zoals nierfalen, leveraandoeningen en een te hoge bloeddruk of cholesterol. Ik kan me eerlijk gezegd niet voorstellen dat je door het drinken van zulk water afkomt van een hoge bloeddruk of nierproblemen! Belazerij?  Ik vrees van wel. 
We hadden trouwens sterk de indruk dat dit hele complex in handen was van een of andere Russische oligarch. Alle teksten stonden er in eerste instantie in het Russisch!? 
Na het gebouw binnen bekeken en bewonderd te hebben hebben we een wandeling gemaakt door het park eromheen. Dit bestond uit fraaie gazons en prachtig aangelegde lanen met allerlei prieeltjes. Zo’n omgeving zal een mens zeker goeddoen, maar nogmaals of je daar dan dat vieze water voor moet drinken en zoveel geld voor neer moet tellen betwijfel ik ten zeerste! 

Na alweer een heerlijke lunch op een bijzondere plek namen we de funicolare naar boven en wandelden we via een omweg terug naar de camping. De staking had ons nauwelijks dwars gezeten!