“Roses of Picardy”

“Roses of Picardy”

Nu we in de streek Picardië zijn, heb ik steeds het liedje “Roses of Picardy” in mijn hoofd. Het is een populaire Engelse song met poëtische teksten van Frederick Weatherly die op muziek gezet zijn door Haydn Wood. Het lied is vooral bekend geworden uit WOI en werd gezongen aan het front. In onze tijd is het liedje bijvoorbeeld vertolkt door Frank Sinatra en Yves Montand. Mij doet het vooral denken aan de musical die een studiegenoot en vriend van mij in de zeventiger jaren heeft geregisseerd. Het stuk is toen opgevoerd door leerlingen van het Haagse St. Janscollege, waar die vriend zelf als leerling op gezeten had.

Zondagmorgen zijn we vroeg op pad gegaan om een bezoek te brengen aan Poix de Picardie. Dit plaatsje ligt 400 mtr van de camping “Au bois des Pêcheurs” en wordt ‘typisch Picardisch’ genoemd. Wat ‘typisch Picardisch’ is, is mij eerlijk gezegd nog niet geheel duidelijk geworden! Ik heb alleen kunnen vinden dat de gotische stijl in Picardie veel voorkomt. We hebben ‘s morgens een mooie wandeling door de vallei van de Faye gemaakt. Deze leidde ons o.a onder een gigantisch hoog viaduct door, waar op gezette tijden een trein overheen rijdt. Gerrit wordt daar helemaal gelukkig van!  

Poix was vroeger de zetel van een prinsdom dat in handen was van de familie Noailles. De kerk, Eglise Saint-Denis torent hoog boven het stadje uit, zelfs zonder toren (-;). We konden deze kerk pas in de middag bezoeken. Dit van buiten erg lelijke godshuis is in het weekend van 15.00 tot 18.00 uur te bezichtigen. Het interieur is zeker wel de moeite waard. Met name de panelen met daarop de kruisgang, een schilderij van de Spaanse schilder Fernandès en vooral de veelkleurige gewelfsleutels die het kruisgewelf bij elkaar houden, zijn bijzonder. We kregen een uitgebreide uitleg van een vrijwilliger, een aardige, oude meneer die zijn informatie nog van handgeschreven blaadjes haalde! De kerk uit de 16e eeuw bleek vele malen verwoest te zijn. Een bombardement in de tweede Wereldoorlog was de genadeslag. Een enorme restauratie werd voltooid in 1956 en onlangs zijn er nieuwe gebrandschilderde ramen in de kerk geplaatst. Het was zeker ook door de ontmoeting met die Franse meneer heel inspirerend om op Hemelvaartsdag een kerk gewijd aan Maria Hemelvaart te bezoeken.

Maandag wilden we in ieder geval gaan lunchen in het restaurant “La Cuisine de Papet” dat de man van de campinghoudster een maand geleden had geopend. Via een zeer bijzondere, omtrekkende beweging – namelijk dwars door de maisvelden! – bereikten we het dorpje Eplessier. Helemaal kapot kwamen we daar aan! Door de uitstekende lunch kwamen we echter al gauw weer bij. Toen we gingen afrekenen, was de rekening eigenlijk gênant laag! Op deze manier zullen de nieuwe eigenaren er niet rijk van worden.

De terugweg viel ons ook niet mee. Het was een vrij saaie, behoorlijk stijgend pad dat ons overigens wel een aardig beeld van de agrarische omgeving en samenleving opleverde. 15.000 stappen later waren we – moe, maar wel voldaan - weer ‘thuis’.