La route touristique

La route touristique 

Gisteren zijn we via de toeristische route van Eperlecques naar Beauvoir-Walans gereden. Mouriez was door Gerrit in deze route opgenomen, omdat ik graag het plaatsje - waar wij jaren geleden met de leesclub geweest zijn - nog eens wilde zien. Ik herkende echter niets in dit nogal onaantrekkelijke dorp met zijn lintbebouwing en noch het schooltje noch het huis van Kees en Tineke heb ik gevonden. Helaas!

De weg was overigens schitterend door de heuvels met zijn akkers en hier en daar pittoreske plaatsjes. Een hoogtepunt was Fressin gelegen in het Planquettedal. Een zekere Georges Bernanos, schrijver van beroep, heeft hier een deel van zijn jeugd doorgebracht. In zijn roman “Onder de zon van Satan” schijnt hij hierover geschreven te hebben. Ik ken deze auteur en diens boek niet, maar de titel nodigt ook niet meteen uit om het te gaan lezen. Mij in ieder geval niet!

We hebben o.a. de kerk van Fressin bezocht. Het gebouw is opgetrokken in flamboyant-gotische stijl (13e-16e eeuw). De kerk is slecht onderhouden en vertoont aan de buitenkant diverse kogelgaten. Binnen zijn er wel een paar fraaie gebrandschilderde ramen te bewonderen en er is een mooie kapel met openingen in de vorm van ‘blaasbalgen en kaarsensnuiters’. Zoals we gewoon zijn, hebben we daar twee kaarsjes voor onze overleden geliefden gebrand.

Ook zagen we een prachtig langgerekt lichtblauw met wit gebouw dat wijnkelders bleek te bevatten. Ze maakten hier – nogal bizar - vooral Bordeauxwijnen. 

Iets na tweeën bereikten we onze plaats van bestemming, camping “Au vert de l’ Authie”. We vonden die nogal tegenvallen. De verwachtingen gewekt in onze ACSI gids werden wat ons betreft niet waargemaakt. Er waren heel veel stacaravans, waar gezien de nummerplaten op de auto’s uitsluitend mensen uit de buurt bivakkeerden. Toen we ook nog volledig met de voorwielen vast kwamen te zitten op een blijkbaar nogal zachte ondergrond, zakte ons animo nog verder. Er waren vijf sterke mannen nodig om de camper weer vlot te trekken. De plek waar we uiteindelijk zijn gaan staan, was overigens wel okay. Bovendien heb ik die middag even lekker kunnen zwemmen en was het eten goed. Toch hebben we besloten na één nacht daar een deurtje verder te gaan. We willen via Montreuil naar Poix de Picardie rijden. 

Zaterdagmorgen zijn we dan ook op tijd vertrokken naar Montreuil. We wilden wederom binnendoor rijden, maar we hadden dit keer geen geluk. We hebben zeker drie kwartier achter een landbouwwerktuig ‘gehangen’. De gehele agrarische sector is namelijk druk bezig om het hooi binnen te halen, voordat het weer omslaat. 

Toen we dus eindelijk in het plaatsje Hesdin, aangegeven als tussenstop, arriveerden, hebben we snel de navigatie aangepast. Het tweede stuk per autoroute naar Montreuil ging gelukkig wel een stukje sneller!

Montreuil is bovenop een heuvel gelegen en wordt verdedigd door een citadel en vestingwallen. Ook hier kun je – net als in Gorinchem – ‘een rondje wallen’ doen en die wandeling hebben we dan ook prompt gemaakt. Je had vanwege de hoogte werkelijk een schitterend uitzicht over de benedenstad en de wijde omtrek. Je moet echter geen hoogtevrees hebben, zoals ik, want dan is het uitzicht letterlijk adembenemend. 

Na deze wandeling zijn we – op zijn Frans, dus warm - gaan lunchen op het  terras van een restaurant gelegen aan het grote Place du Général–de-Gaulle, waar het op dat moment markt was. Vanaf ons tafeltje hadden we zicht op een groot en afschuwelijk ruiterstandbeeld van maarschalk Douglas Haig die in WOI de Britse troepen leidde in België en Frankrijk tot aan de Marne. De eerste wereldoorlog is in deze landen nog altijd sterk aanwezig in het straatbeeld.

Na een uitstekende maaltijd vervolgden we onze verkenning door dit bijzonder fotogenieke plaatsje. De zogenaamde bovenstad dankt haar charme aan de straatjes met ‘kinderhoofdjes’ en een aantal fraaie herenhuizen uit de 18e en begin 19e eeuw. Uiteraard hebben we de citadel bezocht. Deze dateert uit de tweede helft van de zestiende eeuw en is door Jean Errard in de zeventiende eeuw drastisch verbouwd. Hier en daar zijn elementen uit de vroege Middeleeuwen te herkennen, zoals de twee ronde torens waarvan er één naar de Nederlandse koningin Bertha is genoemd. Als saillant detail kan ik hierbij nog vermelden dat deze koningin door haar man Philips I is weggestuurd, zogenaamd omdat ze aan de volumineuze kant was. Wij hebben een gravure van haar gezien en wat bleek … ze was zo mager als een lat met een echte ‘wespentaille’!

Eind van de middag zijn we aangekomen op onze camping Municipale. Deze vlakbij het stadje, prachtig aangelegde, ruim opgezette en zeer groene camping bevalt ons uitstekend. We denken hier wel een paar dagen te blijven.