Het Blockhaus

Het Blockhaus

Donderdag was het aangenaam weer en zijn we naar het zogenaamde Blockhaus van Sperleke of Bunker van Waten (in het Frans Blockhaus d’ Eperlecques) gewandeld. We waren hier een paar jaar geleden ook al eens naartoe geweest, maar wilden er graag nog eens heen. Het maakte op ons toen al grote indruk en na een jaar bezig geweest te zijn met 75 jaar Bevrijding was dat nog meer het geval. 

Het Blockhaus is een belangrijke (lang geheim gebleven) plek in WOII geweest. Het was bedoeld als een Duitse raketlanceerbasis en bunkercomplex, gebouwd onder de dekmantel van een energiecentrale (codenaam Kraftwerk Nord West). De Duitsers waren daar van maart 1943 tot juli 1944 mee bezig met dus als doel V2 raketten vanaf daar af op Engeland af te vuren. De capaciteit van dit enorme complex was gigantisch. Er moesten dagelijks 36 V2-raketten gelanceerd en daarnaast 100 raketten tegelijk opgeslagen kunnen worden. Ook werd ter plaatse vloeibare zuurstof, de brandstof voor raketten, geproduceerd. Voor de aanvoer van de V2-raketten en andere voorraden werd een speciaal spoor met een bomvrij treinstation aangelegd. Heel indrukwekkend allemaal, vooral ook door de informatie die door de luidsprekers galmde. Deze kun je als bezoeker zelf activeren door op het knopje met de gewenste taal te drukken. 

De bunker is echter nooit volledig afgebouwd. De talloze bombardementen door Amerikaanse en Britse vliegtuigen verhinderden dit. Er zijn dan ook feitelijk vanaf deze lanceerbasis nooit V2’s afgevuurd. 

Toen de geallieerden in september ’44 de Blockhausbunker ontdekten, troffen ze deze volledig ontruimd aan. Pas na de oorlog is men er achter gekomen wat het oorspronkelijke doel – raketten afvuren op Engeland – van deze bunker geweest is. Sinds 1985 heeft het Blockhaus de status van Historisch Monument.

Tijdens ons – zoals gezegd zeer indrukwekkende - bezoek aan het Blockhaus was iedere bezoeker ouder dan 12 jaar verplicht een mondkapje te dragen. Deze regel wordt ook buiten stipt nageleefd, wat op ons, eigenzinnige Nederlanders als wij zijn, nogal verbazingwekkend overkomt!

Na onze wandeling over het gehele bunkercomplex voltooid te hebben zijn we het bos eromheen ingegaan. Je kunt je dan heel goed voorstellen dat dit complex vanaf de openbare weg niet te zien was en dus ook voor de buurtbewoners onbekend was. Het ligt echt erg goed verscholen tegen die dichtbegroeide helling!

Er is in dat bos een paar jaar geleden een pad net boven de grond aangelegd dat op deze manier ook goed toegankelijk is voor rolstoelen. Wat dit betreft hebben ook de Fransen zeker een ontwikkeling doorgemaakt. Zo’n twintig jaar geleden waren ze in zuidelijke landen immers niet zo ingesteld op mensen met een beperking.

Op een gegeven moment wilden we een andere weg terugnemen. Een olifantenpaadje leek een uitstekende optie. Over hekjes klauterend liepen we ons echter vast bij een kalkoenenboerderij. Ganzen staan bekend als waaks, maar deze kalkoenen konden er met hun opgestoken veren ook wat van. Ze maakten een oorverdovende herrie, zodat wij maar maakten dat we wegkwamen! Als 65+-er moet je ook niet van die wilde dingen willen doen!

Hoewel de weersverwachtingen anders aangaven, werd het ’s middags toch niet van dat geweldige weer: af en toe een miezerig regentje, maar wel met een lekkere temperatuur gelukkig!

Morgen gaan we via Mouriez door naar Abbéville.