We halen de camper weer van stal!

We halen de camper weer van stal!

Nadat de camper ruim twee maanden in de stalling had gestaan, besloten we om – liefst zonder al te veel regen! -  weer eens te gaan kamperen.  Na veel wikken en wegen hebben we voor een reis zuidwaarts gekozen. Sinds mijn vorige verhaal is er trouwens - wat mijn  fysieke situatie betreft - het een en ander gebeurd: de nierfunctie is nu 54%. De stijging gaat steeds langzamer, maar de stijgende lijn gaat nog wel steeds door.  De nefroloog was erg tevreden en heeft mij teruggestuurd naar de huisarts. Bij hem moet ik voorlopig  elk half jaar mijn nierfunctie laten controleren.

Kort daarvoor had de chirurg die mij vijf jaar geleden geopereerd had aan borstkanker, hetzelfde gedaan. De huisarts kon het nu verder in de gaten houden.

Helaas is er een cardioloog aan het rijtje artsen toegevoegd. Aangezien ik drie weken geleden met een pols van 183 op de SEH ben beland,  wordt mijn hart begin september nogmaals bekeken. 20 Juli konden ze namelijk niets vinden. ‘Domme pech’, was het verhaal! 6 September gaat de cardioloog dit nader bekijken. Tot die tijd gaan we maar  ‘gewoon’ door met ademhalen.

Zondag 8 augustus zijn we rond het middaguur uit Gorinchem vertrokken. We zijn via Nijmegen gereden om kleinzoon Ot met zijn negende verjaardag te feliciteren. Daarna was onze bestemming de minicamping “De Rijnhof” in Millingen. We waren daar een paar jaar geleden ook geweest en de rust en ruimte was ons daar goed bevallen. Het is een prima uitvalsbasis voor een kort verblijf! We zijn ’s avonds meteen bij de Gelderse Poort op het terras in de avondzon gaan eten:  een heerlijk begin van onze vakantie. 

De volgende dag hebben we een lange wandeling door de Millingerwaard gemaakt. Gerrit stond ervan te kijken hoe dat gebied in zo’n twintig jaar veranderd was. Voor mij was het gebied volkomen nieuw, maar het deed mij sterk denken aan de Noordwaard bij de Biesbosch.

De Millingerwaard is een van de  oudste natuurontwikkingsgebieden van de Waal. Al in 1991 ging de ARK hier aan de slag met een voorbeeldgebiedje. Een jaar later werd het een voorbeeldgebied van het Wereld Natuur Fonds. Door een samenwerking met diverse natuurorganisaties, zoals Staatsbosbeheer, kon het gebied al snel uitgroeien tot een prachtig natuurgebied, waar flora en fauna welig tieren.

Midden in het gebied ligt de Millingertheetuin, een tuin met overal zitjes in verschillende stijlen. Er is bijvoorbeeld een hoek die in oosterse sfeer is ingericht. Ook staan er her en der sculpturen. Kortom het is er goed toeven in deze oase van rust.

Maandag zijn we doorgereden naar Zele in België. We kennen daar een aardige camping, ’t Groenpark geheten, die vlakbij het Donkse Meer gelegen is. Voor één nachtje -  met mooier weer en een heerlijke maaltijd bij restaurant ’t Zoetemeer in het vooruitzicht - was dit voor ons een heel goed intermezzo. 

Er bleek in Zele trouwens een winkeltje met o.a. tweedehands Märklintreinen te zijn. Gerrit dacht daar nog een mooie locomotief o.i.d. te kunnen scoren, maar dat bleek helaas toch niet het geval te zijn. 

Onderweg zijn we bij Duinkerken langs een fabriek van Astra Zeneca (!) gereden. Normaal gesproken zou je daar geen aandacht aan schenken, maar nu dus wel! We zagen de fabriek tegelijkertijd! 

Tegen enen zijn we de grens met Frankrijk gepasseerd. Dit houdt in dat je je papieren voor een eventuele grenscontrole in orde en bij de hand moet hebben. Deze controle hebben we overigens niet gehad. De “kasteeleigenaar” van camping Chateau Gandspette was daarentegen wel geïnteresseerd in ons vaccinatiebewijs. Uiteraard hadden we dat bij ons!

Nu hebben we ons geïnstalleerd op de camping, waar we al twee keer eerder één of twee nachtjes gestaan hebben. Het was tot voor kort vooral een doorgangscamping voor Engelsen die hier nadat ze op de Ferry gezeten hadden, een nachtje kampeerden alvorens verder Frankrijk in te trekken. Op de terugweg mutatis mutandis evenzo. Door de Brexit (en Covid 19) zijn dit soort bewegingen veel minder geworden.