Roerige (ge)tijden

Roerige (ge)tijden 

Toen we woensdag in de namiddag uit Sydney vertrokken, was de zee behoorlijk onrustig. Gelukkig nog niet zo wild als wij hoorden van Otto en Corien, want die vertelden dat onlangs bij windkracht 15 (!?) een groot deel van het glaswerk aan boord gesneuveld is.  
Otto en Corien zijn Nederlanders die in de zeventiger jaren naar Canada geëmigreerd zijn en daar een rozenkwekerij zijn begonnen. We kwamen hen tegen in de Hudson Room, waar zij zaten te kaarten en in het Nederlands iets tegen elkaar zeiden. We raakten aan de praat en hebben een gezellig uurtje tijdens het happy hour met hen doorgebracht. 

Donderdag stonden er in principe geen activiteiten gepland. We hebben uitgebreid zitten ontbijten en hebben daarna wat kleine klusjes, zoals een knoop aanzetten (Ellen) en haar kortwieken (Gerrit) gedaan.  Dat laatste bracht een enorme schoK teweeg. Gerrit was ineens helemaal grijs. Ach ja, zulke dingen komen meer voor bij enerverende gebeurtenissen! Het was dus echt nodig om op ons balkon in alle rust (met een zeer aangename temperatuur) van deze schok bij te komen (-;)  
’s Middags hebben we een lezing van Dr. Dennis Whitford over Coral Reefs  bijgewoond. Deze professor in de Oceanografie en Meteorologie aan een Amerikaanse Universiteit gaat de komende dagen in het kader van ons bezoek aan het Great Barrier Reef een vijftal lezingen – verschillende aspecten van zijn vakgebied betreffend – verzorgen. Hij vertelde uitgebreid over de verschillende soorten koraal die je bij het Rif kunt aantreffen. Dat blijkt 50% van de bestaande soorten te zijn! Ook liet hij dia’s van de prachtigste vissen zien. De meest vreemde vormen koraal en vissen in de meest  exotische kleuren kun je al snorkelend tegenkomen.  
We verheugden ons al op de volgende vier lezingen, want deze eerste was bijzonder interessant en bovendien zeer geestig. Zijn colleges moeten beslist een groot succes zijn (geweest). Wat mij bijvoorbeeld is bij gebleven was een grapje over een school vissen die bedreigd worden door een haai: don’t be a fool, stay in school! Houd deze tekst paraat, lieve collega’s-docenten! 
Tegen zevenen werden we – samen met de 26 andere nieuwe gasten - verwacht bij de kapitein om met hem en zijn crew kennis te maken onder het genot van een drankje en een hapje. We hebben daar een paar Nederlandse bemanningsleden en een mevrouw uit Utrecht gesproken. Dit is vermeldenswaardig, omdat er echt maar een handjevol ‘Dutchies’ aan boord zijn! 

De vrijdag zijn we juist heel actief begonnen. Nog voor 7.30 uur lag ik in het zwembad en stond Gerrit op de loopband in de Gym!  
In het kader van ‘mens sana in corpore sano’ hebben we ’s middags twee lezingen bijgewoond. Allereerst de tweede lezing in de serie van Professor Whitford. Deze ging nu over Tropische Cyclonen en was wederom zeer leerzaam en leuk om naar te luisteren. We konden onze aardrijkskundige kennis over de werking van winden op het noordelijk en het zuidelijk halfrond weer mooi wat opfrissen! Helaas bleken we ons nog wel in het orkaanseizoen te bevinden (november – april en dat wisten we dus niet, toen we onze reis bijna een jaar geleden boekten.  
Daarna kwam Gerrit-Jan Hulsebos, een Nederlandse loods woonachtig en werkzaam in Australië aan het woord. Hij vertelde over zijn werk als loods in dit gebied met alle problemen die erbij komen kijken. Veel eilandjes zijn namelijk niet eens per boot te bereiken. Er wordt dan bijvoorbeeld van een  soort amfibievoertuig of een helikopter gebruik gemaakt. Hulsebos vaart vanaf Sydney een week met de Amsterdam mee om het schip door de Great Barrier Reef (2000 km!) te loodsen wat uiteraard een vak apart is!  
Na afloop zijn we even naar de Receptie gelopen om te proberen een extra excursie in Darwin te boeken.  We gaan daar  gezellig (!?) de jumping crocodils bekijken.  
Vanavond hadden we een Regenboog Diner. De eetzaal was met lampionnen in de kleuren van de regenboog versierd. De tekst op de uitnodiging luidde: kom naar dit feestelijke diner om het leven, de spiritualiteit, het zonlicht, de natuur, de saamhorigheid en de vrede te vieren. Aan deze uitnodiging hebben wij natuurlijk graag gehoor gegeven!  

Zaterdag bereiken we Townsville en hoop ik dit verhaal te kunnen versturen. 
Tot dan! Gerrit en Ellen