Punta Arenas

Punta Arenas 

Maandagavond las ik in onze reisgids dat Punta Arenas ruim 2000 km verwijderd is van Santiago! We zijn dus al lekker opgeschoten-;). 
Punta Arenas is de hoofdstad van het XIIe Región de Magallanes. De stad telt ruim 130.000 inwoners en is dé toegangspoort voor mensen die Zuidelijk Patagonië willen bezoeken. 
De stad ligt in een heuvellandschap op de grens van bos naar steppe. De weersomstandigheden zijn er doorgaans beroerd: storm, veel regen (400 mm per jaar) en een gemiddelde temperatuur van 6 graden. Ondanks dit alles heeft de stad zich ontwikkeld tot een bruisend geheel, hét centrum van Patagonië voor cultuur, handel, industrie en veeteelt. Er is een vrijhandelszone (Franca Zone), wat inhoudt dat je er taxfree kunt shoppen!

Wij zijn vanmorgen – in tegenstelling tot wat ik hierboven schreef! -  met het mooiste weer van de wereld (zonnig, geen wind en 8-15 graden) om 9.00 uur per tender naar het vasteland gevaren. Dat was dus al boffen! 
Wij hadden wat vertraging bij het tenderen verwacht, maar ook dat viel gelukkig reuze mee. Toen we namelijk op dek A aankwamen, konden we meteen instappen. 

Punta Arenas deed ons aanvankelijk erg denken aan de enigszins saaie en ongezellige steden met uitsluitend rechte straten, zoals we die ook in Tasmanië ven Australië hebben leren kennen. Na tienen kwam er echter wat meer leven in de brouwerij. Toen wij naar een tentje om koffie te drinken informeerden, werden we naar een zogenaamde ‘chocolattera’ verwezen, waar ze inderdaad  (lekkere!)  koffie hadden. 

In dezelfde gids stonden een paar bezienswaardigheden genoemd die wij dan ook wilden bezoeken. Allereerst gingen we naar de Plaza de Armas. Op het midden van het plein staat in een soort parkje het gigantische standbeeld van Hernando Magallanes met vier Vuurlandindianen aan zijn voeten. Vanwege dit laatste vermoed ik dat dit beeld in Nederland allang verwijderd zou zijn. Het deed me tenminste sterk denken aan de commotie rond de slaven afgebeeld aan de onderkant van de Gouden Koets die om deze reden nu niet meer gebruikt wordt. In Chili bestaan dit soort gevoeligheden blijkbaar (nog) niet.

Rond het plein staan diverse historische gebouwen, waaraan je nog duidelijk het kleurrijke verleden  van deze stad kunt zien. De bloeitijd van Punta Arenas was eind achttiende, begin negentiende eeuw. De kathedraal uit deze periode zijn we even binnengegaan. Deze was zeker de moeite waard. Met name die  tweedimensionale houten beelden aan de wand waren prachtig. 

We hebben ook nog een tweede kerk bezocht. Deze was nog volledig in kerstsfeer. Er was gekleurde flikkerende kerstverlichting rondom en er stonden drie  kersttaferelen opgesteld. Het was allemaal foeilelijk, maar had daardoor ook wel weer wat komisch! 

Vervolgens zijn we naar de Cementerio Municipal gelopen. Deze begraafplaats is gesticht door Sara Braun, een mevrouw uit Hamburg. Het is ons trouwens opgevallen dat er daar sowieso veel mensen met een  Duitse achternaam begraven liggen.
Bij de tickets kregen we een plattegrond en aan de hand daarvan zijn we een aantal graven van bekende Chilenen gaan opzoeken. Anders dan op de Parijse begraafplaats ‘Père Lachaise’ waren dit echter geen internationaal bekende grootheden. Wij kenden er in ieder geval niemand van. Met de  plattegrond in de hand was het  overigens nog steeds een heel gezoek. Het deed ons – oneerbiedig gezegd - sterk aan de Gorcumse puzzeltocht rond de memory bricks denken! Het is overigens een prachtige plek met heel veel groen en de meest fantastische bouwwerken. Anderzijds waren er ook veel graven verzakt en slecht onderhouden, wat altijd een trieste aanblik geeft (vind ik).

Op de terugweg naar de boot hebben we geluncht in een restaurantje, waar wij – op een Amerikaans stel na – de enige buitenlanders waren. Dit authentieke vinden wij juist altijd erg aantrekkelijk, al was er daardoor wel sprake van een kleine taalbarrière-;).

Ook het tenderen terug naar het schip ging vlot, al viel het ons zowel op de heen- als op de terugweg wel op dat de navigatievaardigheden van degenen die met deze tenders varen, behoorlijk tegenvallen. De wand van het schip en de kades moeten het namelijk regelmatig ontgelden. 

Desalniettemin hebben wij een aantal zeer aangename uurtjes in deze zeer zuidelijke stad op deze aardbol doorgebracht. Op naar de zuidelijkste stad Ushuaia!