Antarctica (3)

Antarctica (3)

Toen we vanmorgen opstonden, bleken we dwars door een schitterend fjordengebied te varen. Gisteren hadden we al van de kapitein gehoord dat hij – als persoonlijke uitdaging! – ergens in deze fjorden een plek wilde passeren, waar slechts één meter onder het schip was. Hij moest daar dan ook heel langzaam varen. Om 9.50 uur meldde hij met gepaste trots dat de passage gelukt was! Lucky us!

Gerrit wilde liever buiten gaan kijken, zodat ik alleen naar de derde lezing van Dr. Gilbert ben gegaan. Deze man praat zo gepassioneerd over zijn ervaringen als wetenschapper in Antarctica dat ik het verhaal niet wilde missen.

Vanmorgen vervolgde hij zijn verhaal over de wetenschappelijke onderzoeken aldaar. Hij heeft zelf als bioloog op Antarctica gewerkt. Naast biologen zijn er o.a. ook astronomen, geologen en meteorologen uit allerlei verschillende  landen aan het werk. Met veel respect noemde hij Scott die als eerste wetenschapper op Antarctica was. De stenen die hij verzameld had, waren nog bij hem toen Admundsen hem – helaas dood – vond. Men heeft daar ook toentertijd al veel informatie aan kunnen ontlenen.
Gilbert benadrukte dan ook nogmaals hoe ontzettend belangrijk wetenschappelijk onderzoek op Antarctica was en is, al is het een enorm logistieke uitdaging en vergt het fysiek en mentaal veel van de mensen die er werken.

Hij noemde drie redenen: 
1.     Terugdringen van het Ozongat. Door het verbieden van CFC’s krimpt het ozongat dusdanig dat de verwachting is dat het in 2070 gedicht zal zijn. 
2.     Verzamelen van data uit ijs van een miljoen jaar (!) geleden, waardoor o.a. de invloed van CO2 op het klimaat nauwkeuriger te voorspellen valt.
3.     Invloed van de mens op de voedselketen op zee. De visserij moet daarom gelimiteerd worden. 

Bij het onderzoek wordt naast zeer geavanceerde apparatuur ook gebruik gemaakt van camera’s bevestigd op bijvoorbeeld zeehonden. Dit gebeurt overigens onder zeer strikte condities! 

We moeten ons goed realiseren dat dit Arctische gebied 70% van het zoete water op aarde levert en 90% van al het ijs bevat. Als het ijs van West-Antarctica zou smelten stijgt de zeespiegel ca. 5 meter, als dit echter in Oost-Antarctica zou gebeuren betekent dit een catastrofale stijging van 55 meter! 

Na de lezing troffen Gerrit en ik elkaar weer in het Crow’s Nest, want daar is de beste cappuccino van het schip te krijgen. Tijdens de koffie hebben we genoten van het panorama dat aan ons voorbijtrok. 

Daarna zijn we naar buiten gegaan en ondanks de temperatuur (8 graden met matige wind en zon) was het zeer de moeite waard om al dat natuurschoon buiten te beleven.

Na de lunch hebben we een lezing van onze ‘Cruise & Travel Directory Kevin’ bijgewoond. Onder de veelbelovende titel “Patagonia: Land of Wonders” liet hij prachtige dia’s van zijn ‘homeland’ zien. Vooral de natuur in de diverse Nationale Parken moet prachtig zijn, maar wij komen daar helaas niet! 
Aan het einde zei hij nog iets schokkends. Veel van het grondgebied van Patagonië is opgekocht door grote bedrijven. Boven aan de lijst staat Benetton met 900.000 km2 en de importeur van Volkswagen, de heer Pon, staat daar een paar plaatsen onder met ook 25.000 vierkante kilometers grond. Werkelijk schandalig! 

Vandaag zijn we ook maar een keer naar de High Tea gegaan. Dat bleek een heel goed idee, want we hadden daar een leuke ontmoeting met een Australisch stel. We hebben wat van onze ervaringen met Australië met hen gedeeld. Vervolgens vertelden zij over hun trip als ‘oudere backpackers’. Toen hun dochters volwassen waren, zijn ze naar Amsterdam gevlogen en zijn vanaf daar in dertien maanden via Europa en landen als Jordanië, India en Sri Lanka teruggereisd naar Australië. Een bijzondere onderneming moet ik zeggen.