Puerto Madryn

Puerto Madryn

Na Antarctica staan er steeds afwisselend een zeedag en een dag om aan land te gaan op het programma. Vandaar dat ik vanaf nu  slechts eenmaal in de twee dagen schrijf. De zeedagen verlopen namelijk nogal identiek. Ons dagritme ziet er dan ongeveer als volgt uit:

Voor het ontbijt (ca. 7.00 uur) een kilometer zwemmen en daarna ontbijten. Vervolgens lezen op ons balkon aan stuurboordzijde, waar – nu we naar het noorden varen - ‘s morgens de zon op staat en/ of een lezing volgen. 
Na de lunch een wandeling van 4 à 5 km maken. Later op de middag lezen, vervolg van de tocht voorbereiden en/of schrijven. Vaak drinken we voor het eten een  borreltje met de Canadese Richard en Katherine.
Na het diner gaan we soms naar het theater. De voorstellingen vinden wij echter doorgaans van zeer matige kwaliteit. Alleen van twee balletten hebben we erg genoten. 

Zaterdag kwamen we vroeg in de ochtend aan in Puerto Madryn. Tenderen was hier niet nodig. Er was namelijk een lange pier, waar in ieder geval twee grote schepen tegelijkertijd konden afmeren. 
Puerto Madryn is een plaats in het zuiden van het Argentijnse deel van Patagonië in de provincie Chubut en is de hoofdstad van de regio Biedma. De stad is op 28 juli 1865 gesticht door 150 immigranten uit Wales. De eerste decennia van de negentiende eeuw was het daar een hard bestaan, o.a. omdat de bodem eerst via irrigatie voor de landbouw gereed gemaakt moest worden. Momenteel zijn de leefomstandigheden hier een stuk eenvoudiger. Dankzij de spoorlijn die eind negentiende eeuw aangelegd werd, groeide de stad enorm. Deze telt nu ca. 60.000 inwoners. 

Even na 9.15 uur gingen wij van boord om naar deze kustplaats met veel hoge flats te gaan. Dit alles deed met name vanwege die hoogbouw erg aan een badplaats aan één van de Spaanse ‘costa’s’ denken. Wij vonden het dan ook op het eerste gezicht geen heel inspirerende plaats. We hebben een stuk langs de boulevard gelopen en een aantal stalletjes bekeken. De typische soevenirsprullaria kon je daar kopen, wat wij dus niet gedaan hebben. Wel heb ik in een ‘gewone’ winkel een prachtige leren tas voor Gerrit gekocht, alvast voor zijn verjaardag. De tas die hij tot nu toe altijd op reis meenam, was echt versleten. “De vellen hingen erbij”, zou mijn moeder gezegd hebben.
Onderweg hebben we twee keer echt lekkere koffie gedronken op een terrasje in de schaduw. Nadat we het monument opgericht naar aanleiding van het 150-jarige bestaan van de stad bekeken hadden, was het onderwijl 27 graden geworden. Dat was wel even wennen na de arctische temperaturen van een paar dagen geleden. Vandaar dat we ons bezoekje aan Puerto Madryn al vroeg in de middag hebben afgesloten met een heerlijke – voor onze begrippen zeer betaalbare – lunch! 

We vonden het uiteraard prettig even van boord geweest te zijn, maar ook op het tweede gezicht bleek er niet zoveel bijzonders te zien te zijn. Jammer, we hadden wellicht beter een excursie naar elders kunnen boeken.