Heel veel zee en Punta del Este

Heel veel zee en Punta del Este

Zondag was een zeedag met een verrassend begin. Het gehele Lidodeck lag bezaaid met allerlei beesten gemaakt van handdoeken, zoals pinguïns, zeehonden, zeeleeuwen, walvissen etc. Iedereen was stil van bewondering. Wat veel werk moet dit geweest zijn!

Ook was er ’s morgens een interessante lezing. Cruisedirector Kevin vertelde een uur lang over de geschiedenis van de Holland America Line. 
Honderd vijftig jaar geleden is De Nederlandsch Amerikaanse Stoomvaart Maatschappij (NASM) opgericht. 
In de negentiende eeuw vertrokken vanaf de Wilhelminakade in Rotterdam talloze schepen met immigranten naar New York. In erbarmelijke omstandigheden maakten deze mensen de overtocht naar Amerika, het land van de toekomst. Hier zou de NASM wel eens verandering in brengen. Een concurrentiestrijd tussen de diverse maatschappijen ontstond en deze werd gewonnen door de de NASM. Deze maatschappij was weliswaar niet de goedkoopste, maar de mensen kregen wel waar voor hun geld. In een hygiënische eigen hut en met drie maaltijden per dag kwamen de meeste immigranten fit en kerngezond op Alice Island aan. Deze plek heb ik in 2017 samen met Yordi ook bezocht. Ik heb toen een goed beeld gekregen hoe het daar aantoe gegaan moet zijn. 
Vervolgens werd de Nederlandsch Amerikaanse Stoomvaart Maatschappij omgedoopt in de Holland America Lijn (HAL).

Het was bijzonder om te horen dat de  HAL in de twee wereldoorlogen zijn schepen voor militaire doeleinden ingezet heeft. Meer dan 500.000 soldaten zijn door hen over de gehele wereld vervoerd. Dit gebeurde zonder begeleidende marineschepen. Door de witgrijze kleur werden de schepen niet opgemerkt door de Duitse onderzeeërs. Kevin sprak ook met veel lof over de moeite die de HAL zich getroost heeft om tijdens de pandemie zijn werknemers ‘thuis’ te brengen. Hij gaf aan welke problemen er waren en zijn om na de pandemie uit de financiële problemen te komen. Volgens hem zou dat echter wel lukken, omdat de kracht van de HAL nu eenmaal is om bij een crisis ‘out of the box’ te denken. Hoe de HAL nu denkt om te gaan met de energie- en klimaatcrisis kwam echter helaas niet aan bod. Een gemiste kans wat ons betreft!

Kevin had zondag sowieso een drukke dag. Na deze lezing heeft hij nog een interview met de kapitein geleid, waarbij Rens van Eerten zich volgens Gerrit behoorlijk kwetsbaar opstelde. Mensen mochten allerlei vragen stellen, waar hij uitgebreid antwoord op gaf. Jammer genoeg kwam ook hier het begrip ‘verduurzaming’ niet ter sprake. 
Tenslotte hield Kevin ’s middags nog een aardig verhaal over Buenos Aires, zijn ‘hometown’. Daar hebben we nog een paar aardige dingen gehoord die de moeite waard zijn om te bezoeken in Buenos Aires. Ik kan trouwens niet anders zeggen dan dat Kevin een excellente presentator is. Met kennis van zaken en veel humor weet hij elk onderwerp dat hij moet behandelen over het voetlicht te brengen. Echt klasse! 

Maandag kwamen we rond een uur of half negen aan in Punta del Este. Hier ging het schip voor anker en moesten we voor de laatste maal op onze cruise gebruik maken van de tenders. 
Punta del Este is een stad in Uruguay. De stad telt ca. 10.000 inwoners en is één van de populairste vakantieoorden van het land. Blijkbaar heeft dit de stad gen windeieren gelegd, want Punta del Este maakt een welvarende indruk. We hebben tenminste tijdens onze rondwandeling van een kilometer of negen prachtige huizen met zwembad, veel restaurants en chique winkels gezien. 

Na een tendertochtje van ongeveer 20/25 minuten gingen we aan wal. Daar kregen we een plattegrond van het plaatsje aangeboden, waar een toeristische rondwandeling op aangegeven stond. De tocht ging voornamelijk over het schiereiland. Hierbij kwamen we langs een vuurtoren. Deze was gebouwd door een zekere Tomás Libarena en werd in november 1860 in gebruik genomen.De toren is 45 meter hoog met kristallen prisma’s  die men speciaal uit Frankrijk over had laten komen. Daar vlakbij stond een prachtig kerkje uitgevoerd in wit en blauw. Verderop was er een monument dat de herinnering aan een oorlog tegen de Britten (1939) levend moest houden. Voor ons was dat een volkomen nieuwe oorlog, waarover in de Nederlandse geschiedenisboeken niet gerept wordt. Ook kwamen we interessante kunstwerken tegen, zoals de Vijf Vingers (gelegen in het zand) en een beeld van Pablo Atchugarry gemaakt ter gelegenheid van 100 jaar Punta del Este en uitgevoerd in oogverblindend wit marmer afkomstig uit Carrara.

We hebben deze heerlijke dag ‘ashore’ afgesloten met een lunch op een terrasje op de boulevard. Later op de middag hebben we een afscheidsdrankje met de Canadezen gedronken. Ze hebben de komende dagen een heel ander programma dan wij, dus we zullen hen jammer genoeg wel niet meer zien. We hebben echter een heel gezellige tijd met hen gehad!