De poolcirkel

De poolcirkel

Vanmorgen om 7.15 uur werden we gewekt met de mededeling dat we bijna bij de poolcirkel waren. De champagne stond al klaar!
We zijn zo vrij geweest om niet op de dringende oproep “trek snel je jas aan en kom gezellig naar dek 7” in te gaan. Drank op je nuchtere maag bij temperaturen rond het vriespunt vonden wij iets te gortig!
Vanuit onze hut (ca. 16 graden) hebben we het markeringsteken ondanks de duisternis wel even gezien. De kapitein had er vol de schijnwerpers op gezet!  
De rest van de ochtend hebben wij voornamelijk rustig lezend doorgebracht. Onze excursie begon namelijk pas vanmiddag. We konden dus eerst nog aan boord lunchen. 

Om 13.05 uur ging de loopplank uit en konden we meteen de bus in die al klaar stond. Het was bijzonder onaangenaam weer. Er viel een heel fijn, miezerig regentje en er was een gemene ijskoude wind. 

Ik had het een en ander gelezen over Bodø en dit provinciehoofdstadje leek me zeker wel de moeite waard. Het is namelijk schitterend gelegen tussen de Saktfjord met zijn eilanden in het westen, de Børvasstindenebergketen aan de overkant van het fjord in het zuiden en het eiland Landegode in het noorden. Vanwege het slechte, mistige weer hebben we daar  helaas niets van gezien. Bovendien reed de bus door de buitenwijken, zodat we van het – wellicht interessantere - centrum niets meegekregen hebben. De houten huizen in deze buitenwijken met hun rechte, eentonige  straten deden ons trouwens sterk aan de steden van Australië denken. 

Tijdens de bustocht van zo’n drie kwartier was er een filmpje, waar een meneer met een vrij saaie stem in het Nederlands enige uitleg over de omgeving gaf. Waarschijnlijk was het iemand die al behoorlijk lang in Noorwegen woont, want hij zei af en toe ‘aparte’ dingen, zoals een ‘tweevelden’ weg! 

We moesten een brug van 40 meter hoogte over en daar beneden zagen we de zogenaamde ‘Saltstraumen’ al. Deze getijdenstroming is één van de krachtigste van de wereld. Het water wordt hier met een snelheid van 20 knopen door een 3 km lange en 150 mtr. brede zee-engte geperst. Per keer maar liefst 370 miljoen m3 water! Het is dus echt een heel bijzonder fenomeen dat elke zes uur van richting verandert.
Onze chauffeur vertelde dat er op deze plek aanwijzingen zijn gevonden dat hier zeker 10.000 jaar geleden in deze omgeving al mensen woonden. Het water stond toen wel 80 mtr hoger dan het huidige waterpeil. Er zijn door duikers ook tunnels gevonden. Deze zijn door de eeuwen heen ontstaan door het geweld van het water! Er is ooit een ‘experiment’ met een duiker gedaan. Deze werd met een helikopter te water gelaten en kwam door de sterke stroming pas 3 km verderop weer boven.

Toen Gerrit en ik hier in het voorjaar van 2016 waren, hadden we een excursie met een Zodiak naar dit punt. Vandaag zagen we hier ook twee Zodiaks. De mensen hadden zich - net als wij toen - in waterdichte pakken gehesen. Ze troffen het echter beter dan wij toen. Tijdens onze excursie was het namelijk dood tij en dan is er eigenlijk geen enkele reuring in het water te zien! Desondanks waren we toen ook al tot ons ondergoed kleddernat. Ik ben benieuwd hoe het deze mensen vergaan is. Met deze temperaturen kletsnat worden, lijkt me namelijk zeker geen pretje.

Daarna zette het schip tegen half vier koers naar de Lofoten om morgen in Tromsø te arriveren. De weersverwachting van ‘Van Etten’ houdt het op prachtig weer!