Nordostfriesland

Nordostfriesland

Laat ik beginnen met te zeggen dat de mensen in de streek Nordostfriesland allervriendelijkst en behulpzaam zijn. Dat hebben we in Meppen en ook in Leer telkens weer ervaren.

Na donderdag Leer verkend te hebben via een interessante stadswandeling zijn we vrijdag Leer vanaf het water gaan bekijken. Wij hadden gereserveerd voor een havenrondvaart om 13.00 uur. Onze boot, de Koralle, had een leuke kapitein die ons in een uurtje enorm veel wist te vertellen over het belang van deze haven voor de stad Leer. 

Zo wordt er bijvoorbeeld marmer afkomstig uit Frankrijk en Italië verwerkt tot steentjes in allerlei soorten (grijs/wit/roze) en maten (van kiezel tot wat groter ‘grind’). Ook de grondstof voor beton komt daar vandaan. Tevens wordt er turf verscheept naar Nederland voor de champignonteelt. Bovendien is er een tamelijk grote werf, waar momenteel een zeeschip in aanbouw ligt. Omdat het schip nog geen steven heeft, kon je goed de dubbele wanden zien. Hier wordt, als het schip (te) weinig lading heeft, water ingepompt om op die manier meer diepgang te creëren. Tenslotte vertelde onze praatgrage gids over de plek, waar bemanningsleden met reddingsboten kunnen oefenen. Vanaf een behoorlijke hoogte kan een reddingsboot met daarin negen bemanningsleden - achterstevoren gezeten! - richting het water ‘afgeschoten’ worden. Dit moet een spectaculair gezicht zijn! 

Zeer geïnspireerd gingen we van boord en zijn we op een hogergelegen terras met uitzicht over het water gaan lunchen. Een prima dagje al met al. 

Zaterdag hebben we met enige weemoed onze fijne camping langs de Leda verlaten. We hadden hier twee en een halve dag heel prettig gestaan. 

We hadden die dag een afspraak met mijn schoonzus Greet die ik zeker drie jaar niet gezien had. Zij woont al jaren in Idafehn, een lintdorp in Nordostfriesland, een kilometer of twintig van Leer vandaan. Onderweg hebben we een supermarkt bezocht, want we waren aardig aan het interen op onze voorraden en kwamen tegen half twaalf aan bij de camping aan de Idasee, waar we een paar jaar geleden ook gekampeerd hebben. 

Vanaf de camping is het een kwartiertje lopen naar Greets huis, waar we exact op de afgesproken tijd (12.00 uur) arriveerden. Het was heel fijn haar weer te zien, maar haar osteoperose bleek wel zijn tol geëist te hebben. Ze was minstens tien centimeter gekrompen en ze liep behoorlijk krom. Dat was treurig om te zien, maar als ze ging praten was het ‘gewoon’ dezelfde Greet: belangstellend en vol humor. Ook was het gezellig dat mijn nichtje Margreet en haar man Yiri er nog waren. Die middag zouden ze namelijk weer naar Amsterdam terugrijden.

Na de lunch liepen wij terug naar de camping. Deze bleek erg veranderd. Er waren nu veel meer vaste staplaatsen en voor campers was er nu een ‘heuse’ camperplaats.  Wij houden er helemaal niet van om ‘mannetje aan mannetje’ op een stenen ondergrond te staan, zodat we meteen besloten daar slechts één nacht te blijven. Ik ben nog wel even gaan zwemmen in de Idasee en heb nog een tijdje genoten van het kabelskiën. Dat is altijd leuk om naar te kijken!

Zondagmorgen zijn we vroeg (nog voor tienen) vertrokken naar Bad Bentheim, waar we graag voor twaalven - de sluitingstijd van de meeste campingrecepties - wilden arriveren. Dit lukte, want we waren al iets over half twaalf op plaats van bestemming. Helaas was hier de receptie van 11.30-13.00 uur gesloten, zodat we alsnog moesten wachten! Dit wachten was echter meer dan de moeite waard, want we hebben nu een prachtige, ruime en zeer rustige plek. Dit is echt het type campings dat ons het meest bevalt!