Bad Bentheim

Bad Bentheim

Nadat we ons dus zondag op Camping Am Berg geïnstalleerd hadden, hebben we de fietsjes gepakt om de 2.5 km naar het centrum van Bad Bentheim te overbruggen. Er zat een stevig klimmetje bij, maar in de juiste versnelling was het goed te doen!

Op het programma stond een bezoek aan Burg Bentheim. Dat bleek een prachtige burcht. De huidige kasteelheer, ‘Erbprinz Carl Ferdinand zu Bentheim und Steinfurt’, gaf in een videoboodschap toelichting op de historie van het kasteel. Er blijkt zelfs een heus ‘kasteelspook’, de zogenaamde ‘witte dame met sleutelbos’ te zijn die slechts met een gekleurd doekje op afstand te houden is -;). Zelfs zonder dit fameuze doekje hebben we haar echter niet mogen aanschouwen! 

Het kasteel wordt voor het eerst genoemd in 1050 en is tussen 1883 en 1914 enorm uitgebreid. Al vanaf 1421 wordt het door de vorstelijke familie van Bentheim en Steinfurt bewoond. Ook nu is dat nog het geval en het bewoonde gedeelte (de batterijtoren) is dus niet voor bezoekers toegankelijk.

Wel te bekijken is bijvoorbeeld de kruittoren, een 30 meter hoge wachttoren. We zijn ‘helemaal’ naar boven geklommen. In deze toren, ook wel Bergfried geheten, bevindt zich een kerker zonder in- en uitgang (het ‘angstgat’) die ook als voorraadkamer en kruitmagazijn gediend heeft. Je kunt een stuk over de kasteelmuur, de dwingel genaamd, lopen, vanwaar je een prachtig uitzicht over de stad Bad Bentheim en de bossen eromheen hebt. 

In de voormalige vorstelijke paardenstallen zijn een behoorlijke verzameling sieraden en oude munten en een aantal prachtige folianten, zoals een bijbelvertaling in het Duits uit 1485, te vinden. De klap op de vuurpijl is een schilderij van het oude kasteel gemaakt door Jacob Ruisdael uit 1655. Zoals veel jonge kunstenaars in de 17e eeuw heeft Ruisdael veel gereisd en heeft hij op één van die reizen ook het Graafschap Bentheim bezocht. Naast deze versie van het kasteel bestaan er nog andere schilderijen met hetzelfde onderwerp van Ruisdaels hand. 

Verder waren de ridderzaal, de logeerkamer, waar koningin Emma regelmatig gelogeerd heeft als ze bij zus Pauline op bezoek ging en de Ernst-August-salon die nu als trouwzaal gebruikt wordt, erg fraai. Ook het verhaal dat bij de koetsententoonstelling verteld wordt, sprak ons aan. De zwarte Landauer die daar staat, werd o.a. gebruikt om koningin Emma bij het station op te halen. Ze kwam namelijk doorgaans per trein naar Bad Bentheim o.a. om daar tijdens de logeerpartij van de kuurbaden  gebruik te maken. 

Het kasteel was volledig selfsupporting door de mogelijkheid in de rosmolen zelf graan te malen en de 23 meter diepe waterput. Voor het geestelijk voedsel was er de Katharinenkerk gelegen naast de bovenste kasteelpoort. Deze Romaanse kerk staat voor het eerst in documenten uit 1415 vermeld. 

Voordat we – na een prima maaltijd – naar huis gingen, maakten we nog een staartje van de schuttersfeesten mee. We hadden al de gehele middag muziek en schoten gehoord en hadden daarbij geconstateerd dat er hopelijk geen vluchtelingen in de stad waren. Geluiden die lijken op beschietingen, zijn voor hen immers zeer angstaanjagend. De slotparade was echter erg aardig en kwam zeker niet oorlogszuchtig over met de koning en keizer van de schutterij en hun gevolg in open rijtuigen. 

Maandag beloofde een zeer warme dag te worden. Vandaar dat we iets na tienen al op de fiets zaten om onze zelf ontworpen knooppuntenroute te gaan rijden. Deze 35 kilometer tellende route leidde door een afwisselend landschap van bossen, velden en watertjes. Zo reden we ook een tijdje langs de Vecht. Het was een prachtige tocht, maar wat wel echt alarmerend is, is dat alles in de natuur kurkdroog is. Beekjes staan praktisch droog en al fietsend verpletteren we talloze (nog groene) eikels. Als dieren hun wintervoorraad gaan aanleggen, zijn deze onbruikbaar. Hoe dat moet? Geen idee! 

Toen we ca. 13.30 uur aankwamen in Bad Bentheim, wilden we ergens een warme lunch gaan gebruiken, maar dat viel tegen. Behalve een belegd broodje was er niets te krijgen. Alle restaurants waren op maandag gesloten en daar hadden we niet op gerekend. Dit werd dus een gevalletje van ‘omgaan met teleurstellingen’! 

Morgen gaan we op huis aan en gaat de camper weer op stal. Wellicht komt deze eind september nog een keertje naar buiten, maar dat hangt sterk van het weer af. We zijn nu eenmaal vooral ‘mooi weer kampeerders’ 😎 Bovendien eisen zaken als het Gorcums Museum, de stichtingen Gedenkplaats Gorcumse Martelaren (GGM 1572) en de Gorcumse literatuurprijs (GLP), werkzaamheden in de bibliotheek en Peeriscoop, onze Probusclubs, de Loge en het treinemplacement ook weer hun aandacht op! Deze prachtige zomer zal toch een keertje eindigen!