Noordwaarts

Noordwaarts

De tocht naar Modena is ons geenszins meegevallen. Het was ontzettend druk op de weg, zodat we pas rond zes uur op de door ons gekozen doorreiscamping arriveerden. Een zeer chagrijnige Italiaan stond mij te woord.

Er was een ruim veld, waar je inderdaad kon staan om te overnachten. En dat was het dan ook wel. De douches en toiletten werden naar ons idee ook gebruikt door de vrachtwagenchauffeurs die aan de overkant van de camping hun wagens stalden.  Allemaal niet zo fris dus. We hebben er echter goed geslapen en ’s morgens de bestelde broodjes opgegeten. We hebben daar overigens niet al teveel tijd voor uitgetrokken. Nog voor half negen reden we al weer de snelweg op. 

Vrijdag wilden we tot iets voorbij Innsbruck komen, een tocht van ruim 500 km. Het eerste half uur ging alles prima. Wel was het een saai stuk door de Po-vlakte. We waren benieuwd of we nog iets van de overstromingen van een aantal weken geleden zouden kunnen zien, maar dat was niet het geval. Daarna kwamen er wegversmallingen en was er een ongeluk gebeurd. Dit leverde dan ook de nodige vertraging op.
Na dit vlakke land dat eigenlijk erg op Nederland lijkt, kwamen we in bergachtiger regionen. Hoge bergen met nog veel sneeuw rezen aan weerszijden van de snelweg op. Een prachtig gezicht!

Gerrit had zich erg verheugd op de Brenner die volgens mij uit een tunnel en volgens Gerrit uit een grote brug bestond. We hadden allebei gelijk: er waren eerst tunnels en het tweede stuk werd ‘overbrugd’. Alleen was het niet de beroemde Europabrücke. Deze ligt niet bij de Brennerpas, maar iets ten zuiden van Innsbruck. Daar waren trouwens grote geluidsschermen aangebracht, zodat we dit staaltje van bouwkundig vernuft absoluut niet hebben kunnen zien 😩

Wel hebben we onderweg de langste voetgangershangbrug (in Tibetaanse stijl!)  ter wereld gezien. Deze heet de Highline 179 en hangt ruim 140 meter boven de snelweg. Deze brug ziet er van onderaf zeer angstaanjagend uit, zeker als je je realiseert dat je ruim 400 meter op dat wiebelende geval, hangend tussen hemel en aarde te voet moet afleggen! 

De laatste 150 km van de route ging door een schitterend gebied. Via een smalle weg met veel bochten kwamen we uiteindelijk bij de Fernpass (1210 mtr.). Ook door het vrachtverkeer haalden we slechts een gemiddelde snelheid van zo’n 30/40 km per uur. We hebben echter veeL plezier aan deze route beleefd!
Toen we eindelijk bij de door ons gekozen camping bij de Öschle See aangekomen waren, bleek deze vol. Het weekend was het overal erg druk, zo vertelde de campingbaas,. Dit kwam vanwege een concert in de buurt. De dame van de receptie was zo vriendelijk een andere camping te bellen om te vragen of daar wel plaats was. En gelukkig was dat het geval; we waren zelfs hartelijk welkom op Camping Ottobeuren. Na een half uurtje waren we daar en kregen we een plekje toegewezen met uitzicht op de plaatselijke Basilika. Een rustgevende gedachte als je naar nummer 13 bent gedirigeerd!