The natural beauty of Patagonia

The natural beauty of Patagonia

Vanmorgen werden we om 7.00 uur wakker, terwijl het schip in de baai van Chacabuco lag. 
Na het ontbijt werden we om 9.00 uur verwacht in  het theater. We waren benieuwd of het nieuwe, digitale systeem om mensen naar de bussen te begeleiden beter zou bevallen dan het ‘oude’ dat vier jaar geleden erg veel tijd kostte en chaos gaf! Het ging inderdaad verrassend vlot allemaal. ‘In no time’ zaten we in de tender die ons naar het vasteland zou brengen. In Chacabuco stonden de bussen vervolgens al klaar om ons naar het beginpunt van de ‘hike’ te  brengen.

De gids van bus 13, waarin wij zaten, vertelde het een en ander over dit – zeer dunbevolkte - deel van Patagonië. Hier woont namelijk minder dan één persoon per vierkante kilometer! 
Het plaatsje Chacabuco stelt niet veel voor. Er staan wat houten - naar mijn idee bijna onbewoonbare - huizen voor een paar honderd mensen. De meesten van hen zijn werkzaam in de visserij. Patagonië is na Noorwegen het tweede exportland van zalm in de wereld.

Op de hellingen zijn veel regenwouden te zien en op de toppen van de hogere bergen ligt eeuwige sneeuw. Het klimaat is ronduit ‘beroerd’. Per maand regent het vaak 25 dagen achtereen van ’s morgens vroeg tot ’s avonds laat. We hebben dan ook uitzonderlijk geboft vandaag. De zon is zelfs gaan schijnen wat ook de kwaliteit van de foto’s zeker ten goede is gekomen-;)

Na een kwartiertje arriveerden we bij het punt, waarvandaan we in vier groepen het  “Aiken del Sur Private Park”  ingingen. We hielden ons hart vast, toen er diverse mensen met rollators en wandelstokken zuchtend en steunend aan de wandeling van ca. 1.5 km begonnen. Voor hen zou het wel eens  veel te zwaar kunnen zijn. Dat bleek inderdaad het geval, zodat de groep al snel uiteenviel. Wij zaten in de ‘kopgroep’ en moesten de gids enigszins afremmen, als de achterhoede uit beeld verdwenen was!

Hij vertelde interessante dingen over de flora en fauna die in het regenwoud te vinden zijn. Er blijken hier zelfs poema’s te leven die – God zij dank! – in de zomer boven in de bergen blijven, maar in de winter soms wel in het dal komen om eten te zoeken. Er zijn verschillende soorten mossen en (ook eetbare) paddestoelen en meer bloemen dan je zou verwachten met al die schaduw. Ik heb bijvoorbeeld  zelfs een klein type (wilde) fuchsia herkend. Het eindpunt van de wandeling was een mooie waterval die zeker met het zonnige weer prachtig afstak tegen al die tinten groen van de jungle.

Eenmaal terug bij het beginpunt kregen we de keuze om per bus of lopend naar boven te gaan. Wij kozen uiteraard het laatste! Daar had je een prachtig uitzicht over een meer, Lake Piesco geheten. In het restaurant daar wachtte ons een verrassing: verschillende hapjes en drankjes en een prachtig optreden van twee mensen in klederdracht die traditionele dansen lieten zien. Zeer de moeite waard! 
Tenslotte zijn we nog even naar het meer gelopen. Daar heerste een zeer serene sfeer. Echt heel bijzonder allemaal.

Kortom: het  was een zeer geslaagde excursie. Patagonië heeft zeker ons hart gestolen.