Moorse mores

Moorse mores

De Moren hebben ruim achthonderd jaar Spanje bezet gehouden. Het is dus geen wonder dat je hun invloed overal tegenkomt. Met name in de bouwstijl van Andalusië zie je de gewoontes van de Moren terug.

Naar aanleiding van onze wandeling door het oude Almuñécar heb ik ook al iets gezegd over de kleurrijke mozaïeken. Dinsdag (14 januari) waren we een dagje in Malaga en ook daar zijn de Moorse invloeden nog goed zichtbaar. 

Malaga is een zeer oude stad. Al in de achtste eeuw v. Chr. was er een Fenicische nederzetting, Malaka geheten. 

Boven de stad uit torent een prachtig bewaard gebleven Moorse burcht, de zogenaamde Alcazaba (= vesting). De vijand was vanaf daarboven al van verre te zien! Er zijn echter ook overblijfselen uit andere periodes van de geschiedenis.
Aan de voet van dat oude fort vind je de overblijfselen van een Romeins theater. Daarnaast kun je in het autoluwe centrum talloze gevels in Jugendstil bewonderen. Je kijkt je ogen uit in de Calle Marqués de Larios (die nog deels in kerstsfeer was!). Ook kent Malaga heel veel kerken. We zijn er in vier geweest. Eigenlijk kregen we in geen enkele kerk een spirituele of esthetische ervaring. De kathedraal, La Manquita geheten spande wat ons betreft de kroon in lelijkheid. De kathedraal heeft zijn naam “Eenarmige” gekregen, omdat er slechts één toren is afgebouwd. Het is een afzichtelijk gebouw, al klinkt dat wellicht enigszins blasfemisch!

Momenteel kent Malaga, als moderne stad in opkomst, maar liefst 32 musea. Ik heb erg genoten van het Picassomuseum (dat pas sinds 2003 open is). Picasso is in 1881 in Malaga geboren. De erfgenamen hebben een deel van de privé collectie in een voormalig paleis (Palacio Buenavista uit de 16e eeuw!) ondergebracht. Alleen het gebouw zelf is al de moeite waard. Het is schitterend gerestaureerd. Met name de donkere balken en deuren zijn bijzonder. De tentoonstelling laat goed Picasso’s ontwikkeling naar het Kubisme en Surrealisme zien. Vooral zijn schilderijen van vrouwen worden steeds abstracter. Zijn keramische werk kende ik niet zo goed. Met name zijn dierenfiguren vond ik schitterend!

Woensdag hebben we een dagje in Frigliana, gelegen op de hellingen van de Siërra Almijara - Tejeda, doorgebracht. We bezochten daar Atie en Gerard, vrienden uit Purmerend die elk jaar in Spanje overwinteren.
Op dit witte dorpje hebben de Moren nadrukkelijk hun stempel gedrukt. In tegeltableaus staat de opstand van de Moorse bevolking verbeeld. Deze tegeltjes (azulejos)  tref je overal op de huizen  in de smalle straatjes - die liefelijk met bloemmotieven gedecoreerd zijn! - aan. De vechtmethodes van de Moren waren daarentegen verre van liefelijk! De tekeningen spraken boekdelen!
na een uitgebreide verrukkelijke Spaanse lunch hebben Atie en Gerard ons rondgeleid in dit pittoreske stadje dat in alle reisgidsen als een van de mooiste van de streek vermeld staat!

Op donderdag zijn wij via een bergweg door de Siërra de los Guájares naar Granada gereden. Ik zou de route als mooi in zijn desolaatheid willen typeren. 
Wij hadden geen kaarten voor het Alhambra gereserveerd, omdat we ons van te voren niet op een bepaalde dag en tijd wilden vastleggen. Iedereen had ons verzekerd dat het zonder online bestelde kaarten onmogelijk was om binnen te komen. Het wonder is echter geschied. Zonder problemen zijn wij op de - ik zal maar zeggen - Spaanse manier binnengekomen. Hoewel alles uitverkocht leek te zijn, bleken er tot onze stomme verbazing nog 84 tickets voor handen. Toen we dit met een Spaanse suppoost bespraken, sprak hij van ‘loco’. Wij zouden zeggen de Internetgekte! 

We hebben het gehele Alhambra (en alles wat er verder op het terrein er omheen te zien is) op ons gemakje kunnen bewonderen. Bovendien was het helemaal niet zo druk. We hebben uitgebreid kunnen genieten van het versierde pleisterwerk en de kleurrijke mozaïeken in het Paleis van de Nazriden, de prachtig aangelegde tuinen en de talloze fonteinen. Kortom: een fantastische belevenis! 
De terugweg door de Alpujarras was nog mooier dan de heenweg. We reden over smalle weggetjes, waarlangs de amandelbomen al volop in bloei stonden. Tot bijna pashoogte hadden we achter ons een schitterend zicht op de Siërra Nevada en na de pas hadden we uitzicht op de zee van de Costa Tropical. In één woord: geweldig! 

Morgen, zaterdag de 18e januari, vliegen wij weer terug naar Amsterdam. Vanaf mijn balkon in ons hotel neem ik dan ook voorlopig weer afscheid van jullie. Tot eind februari zullen jullie niets meer van mij horen.