Ken je die mensen?

Het volgende verhaal heeft alles te maken met de bekende mop: ken je die mensen die op vakantie gingen? Nou... die gingen niet! 
In die mop gaat het echter niet over mensen die tot twee keer toe niet op reis gingen. Wij presteren dit wel!
Het lijkt dus erg op het gedicht “De tuinman en de dood” van P.N. van Eyck. Je kunt je lot - i.c. een of andere ziekte - niet ontlopen, al probeer je dat nog zo krampachtig. 

De eerste keer is het de keelontsteking van Gerrit geweest die een spaak in het wiel stak. Eigenlijk al een aantal dagen voor zijn verjaardag (14/2) was hij niet lekker: hoesten, niezen, last van zijn keel en koorts.
Gerrit is met deze klachten naar de dokter gegaan en heeft met hem zijn aarzeling om in deze situatie naar Vietnam te gaan besproken. Gezien de maatregelen rond het Coronavirus zou je immers met dergelijke klachten meteen in quarantaine worden gezet! Volgens de dokter zou het inderdaad niet raadzaam zijn om met een keelontsteking/koorts te reizen en hij heeft dat ook op papier gezet. Met dit briefje hadden we een soort doktersverklaring in handen en daarmee konden we onze reis de dag voor vertrek - op maandag 24 februari - cancelen.  Onze reis- en annuleringsverzekering heeft de gemaakte kosten meteen vergoed. 

Een tweede poging om in deze tijd van het jaar een beetje extra vitamine D te pakken  is wederom door (de commotie rond) het Coronavirus verijdeld. Ditmaal waren het echter vooral mijn ziekteverschijnselen die roet in het eten gooiden. Zondagmiddag begon Gerrit weer een beetje te hoesten en ik begon ‘s avonds flink te blaffen. Dit baarde ons vooral zorgen door de mededeling van het RIVM dat het Beatrixziekenhuis - het beste streekziekenhuis van Nederland notabene! - op slot was gedaan en er dientengevolge strengere veiligheidsmaatregelen van kracht waren. Zelfs bij milde klachten werd geadviseerd thuis te blijven en daar af te wachten hoe de klachten zich zouden ontwikkelen.
Om ons vliegtuig dat om 6.05 uur zou vertrekken naar Gran Canaria op ons gemakje te kunnen halen hadden we de wekker om 1.30 uur gezet. Na ampele overwegingen hebben we toen besloten ook deze reis te annuleren. 
Gerrit heeft meteen (2.00 uur ‘s nachts!) de parkeergarage en het noodnummer van KRAS gebeld om ons voor de vlucht etc. af te melden. Iedereen had alle begrip voor onze beslissing. Gorinchem bleek hierbij een soort toverwoord! Maandagmorgen heeft hij nogmaals KRAS gebeld. Wat daar aan de hand was, weten we niet. Het was echter een en al chaos. Hij werd gedurende een minuut of twintig van het bekende kastje naar de muur gestuurd en kwam uiteindelijk bij de Klantenservice terecht, waar het een oorverdovende herrie was. Het leek wel een gezellig feestje en dat om 9.00 uur ‘s morgens! We worden nog teruggebeld over de afhandeling van deze annulering.

Tot zover onze belevenissen in Gorinchem. Op reis gaan we voorlopig niet. Mocht er nieuws zijn over onze gezondheid - die overigens tot nu toe zo slecht nog niet is! - dan laat ik het jullie uiteraard weten.