Meteora 1

Meteora 1

Vanmorgen hebben we uitgebreid ontbeten op het terras van Camping Sikia. Zo konden we rustig  afscheid nemen van de prachtige baai aan de voet van de berg Pilion en ons geestelijk voorbereiden op de tocht van zo’n 160 km naar Meteora.
De snelweg er naartoe bood weinig spannends, zodat we in één ruk doorgereden zijn naar Camping Vrochos Kastraki bij Meteora. Al om 12.30 uur kwamen we daar aan.
Terwijl we naar een mooi schaduwrijk plekje aan het zoeken waren, troffen we ook hier weer Toos en Jan. Zij volgen ongeveer dezelfde route als wij, zodat we hen nu al voor de derde keer ontmoeten. Woensdag gaan we met elkaar een excursie naar een aantal kloosters maken! Gezellig!

Meteora ligt in Thessalië in het departement Thikala. In de streek Thessalië lag ooit een binnenzee die langzaam leegstroomde, nadat de Piniosrivier de weg daarvoor had vrijgemaakt naar de Golf van Thessaloniki. Pas vanaf de zesde eeuw was hier bewoning mogelijk.
Het woord ‘Meteora’ is verwant met het Griekse werkwoord ‘meteorizomai’ en dat betekent ‘in de lucht zweven’. Het lijkt inderdaad net alsof deze rotskolommen uit het niets oprijzen en in de lucht ‘hangen’.
De meest gangbare verklaring voor het ontstaan van deze rotsformaties is dat ze door erosie van wind, water en sedimentatie van die hierboven genoemde Piniosrivier die hier miljoenen jaren geleden al stroomde, gevormd zijn.
In deze rotsen zijn overal grotten te zien. In de 9e eeuw klommen kluizenaars naar boven om daar een solitair bestaan te kunnen leiden. In de loop der tijden vonden monniken die elders niet meer welkom waren, in de grotten een veilig heenkomen. Het is nog enigszins een raadsel hoe ze überhaupt boven zijn gekomen. Waarschijnlijk zijn ze als een soort bergbeklimmers met touwen omhoog gegaan. Eenmaal boven leefden ze in afzondering, zonder veel contact met de buitenwereld. Ze waren (uiteraard zou ik bijna zeggen!)  selfsupporting.
In de Tweede Wereldoorlog zijn veel van deze vroeg Oosters-orthodoxe kloosters zwaar getroffen. Door de Burgeroorlog die daarna ontstond, werden de kloosters nog verder beschadigd. De 24 kloosters waren er erg slecht aan toe. Uiteindelijk zijn zes kloosters gerestaureerd en deze staan nu op de Werelderfgoedlijst van de UNESCO. Via uitgehakte trappen zijn de kloosters tegenwoordig beter bereikbaar. Er wonen nu ook weer monniken en nonnen. 

Morgen zal het een verrassing zijn welke drie kloosters we gaan bezoeken. Het schijnt namelijk zo te zijn dat er elke dag een paar kloosters open en een paar gesloten zijn. Geen probleem. We gaan het gewoon ervaren. 
In het zwembad met uitzicht op deze zandstenen reuzen heb ik me vanmiddag in ieder geval al erg prettig gevoeld! 
Toen ik terugkwam bij de camper, was het op het terrein waar wij stonden (sectie B) erg druk geworden. Er was namelijk een groep van de NKC met zo’n 15 campers aangekomen die trouwens niet eens allemaal een plekje konden vinden. Toen wij dit alles zo eens aangekeken hadden, was onze conclusie: geen Camperreis met de NKC alstublieft!