Lucca

Lucca

Vanmorgen werden we met een prachtig blauwe lucht en een stralende zon wakker. Het was om 8.00 uur al heel aangenaam buiten. In de camper die nog in de schaduw stond, was het zelfs kouder!
Eerst ben ik maar eens het ‘avontuur van het douchen’ aangegaan! Er waren namelijk bijna geen haakjes voor je kleren en niet overal hing een – overigens sowieso gaar – douchegordijn. Voor preutsheid was zeker geen plaats-;)
Na een geslaagde missie heb ik het bestelde brood opgehaald, hebben we ontbeten met koffie (de Italiaanse stoppen bleken niet bestand tegen onze waterkoker van 2200 Watt) en gingen we ca. 10.30 uur te voet naar het stadje. Via de Porta San Donato liepen we de ommuurde vesting in.

We begonnen met cappucino op een terras aan de Piazza di Citadelle. De vorige avond hadden we daar ook gezeten, zij het aan de overkant. Op dit plein staat een standbeeld van Puccini die gezeten in een luie stoel inspiratie voor zijn talloze opera’s lijkt op te doen. In het restaurant waar we toen gegeten hebben, waren de meeste gerechten genoemd naar het werk van deze beroemde componist, zoals pizza Tosca en broodje Turandot.
Er zat die avond ook een Duits stel met een klein jochie te eten. Door zijn rode jasje kon ik de gedachte aan de film “Don’t look now” van Spielberg niet uit mijn hoofd zetten. Tijdens een werkweek van school ergens in de tachtiger jaren hebben we die film ooit gedraaid met nogal veel emoties als gevolg. De film liep namelijk dramatisch af en dat rode mannetje dat steeds opdook op de meest onverwachte momenten in de steegjes van Venetië, was daar een voorbode van. Gelukkig had dit leuke jochie met zijn ontwapende lach daar echter geen weet van.

Vervolgens hebben we de highlights van Lucca bekeken. 
De San Michele in Foro viel ons wat tegen. Zelfs in protestantse ogen was deze – uiteraard – katholieke – kerk aan de sobere kant. Wel hebben we daar ons ritueel om twee kaarsjes te branden voor Fred en Joanna uitgevoerd. 
Daarna zijn we naar het alom geprezen Piazza Dell’ Anfitheatro gelopen. Het is inderdaad een heel gezellig plein, waarin je aan de huizen die in een halve cirkel staan heel goed het voormalige amfitheater kunt herkennen. 
Het sprak vanzelf dat we het zicht op Lucca vanaf de Torre Guinigi uit de veertiende eeuw gingen bewonderen. De behoorlijke klim naar boven via steeds smaller wordende trappen was de inspanning meer dan waard. Het uitzicht was fantastisch en het groepje bomen in een tuintje op het dak heel bijzonder. 
Voor de lunch hadden we nog puf om de Duomo San Martino te bezoeken. Dit is de bisschopszetel en de belangrijkste kathedraal. Je komt binnen via een voorportaal met een loggia voorzien van rijk versierde pilaren en daarboven weer de dwerggalerijen. Deze galerijen zijn kenmerkend voor de bouwstijl in deze regio. Binnen staat een merkwaardig ‘tempeltje’, waarin zich  een kruisbeeld met een donkere Christusfiguur bevindt. Ook de putti zijn zwart.
Bovendien hangt er een schilderij van Tintoretto in deze kerk dat het Laatste Avondmaal verbeeldt. 

Gesterkt door een verrukkelijke lunch op weer een ander pleintje zijn we aan de wandeling ‘de wallen rond’ begonnen. Net zoals in Gorinchem is het rondje 4 km en heb je steeds een mooi zicht op de stad. Het laatste stuk naar de camper liepen we – soms met gevaar voor eigen leven, want de auto’s scheurden ons voorbij! – langs de ‘fluvio’ Serchio. De camping is naar deze rivier genoemd.