Leven in tijden van Corona (6)

Zomer in Zeeland

Zoals ik al eerder heb geschreven, heeft de  Gorcumse Literatuurprijs (GLP) de afgelopen maanden samen met de Historische Vereniging Oud-Gorcum (HVOG) een selectie uit  een zestigtal inzendingen voor de literaire wedstrijd van 2020 gemaakt. Deze verhalen en gedichten zijn aangevuld met interviews met verschillende Gorcummers en een aantal speciaal voor het boek geschreven verhalen. Dit alles heeft geresulteerd in het boek Vrijheid! Ook ik heb een Syrische vluchteling geïnterviewd en een verhaal onder de titel “De eeuw van mijn vader” geschreven. Het gehele proces heeft van maart tot op de dag van vandaag heel veel tijd en (soms helaas ook negatieve) energie gekost. 

Gerrit heeft de meeste foto’s voor het boek gemaakt en die zijn mooi bewerkt door een vormgever. Het een en ander heeft - zoals ik hiervoor al suggereerde - heel wat voeten in de aarde gehad, maar nu ligt er een prachtig boek bij de drukker en het is de bedoeling dat het 12 oktober gepresenteerd wordt. We kunnen er trots op zijn. 

Om in de sfeer van 75 jaar Bevrijding te blijven lees ik momenteel “De zomer van 1945” van Wim Daniëls. Voorin staat een citaat ontleend aan Martin Luther King (1929-1968): “Vrijheid is het belangrijkste in de wereld. Vrijheid is het waard om opofferingen voor te doen, om er je baan voor te verliezen, om ervoor in de gevangenis te zitten. Ik ben liever een vrije pauper dan een rijke slaaf. Ik zou liever sterven in bittere armoede met mijn overtuigingen dan leven in weelde zonder zelfrespect.”. Zeker in deze tijd van ‘black lives matter’ is dit een uitspraak om bij stil te staan. 

Het is nogal willekeurig om 5 mei als Bevrijdingsdag aan te houden. Het zuiden van Nederland was immers in de loop van 1944 al bevrijd en ook in 1945 ging het bevrijden van Nederland in etappes. In het – bijzonder interessante – Bevrijdingsjournaal gepresenteerd door Herman van der Zandt was dat heel goed te zien. In de inleiding op het boek van Wim Daniëls staat vermeld dat de Duitsers op Schiermonnikoog zelfs tot 11 juni 1945 stand hielden! Vlak daarna – op 21 juni – begon dus de eerste ‘vrije’ zomer. Omdat Wim zelf – en velen met hem – eigenlijk niet goed wisten hoe die zomer van 1945 eruit heeft gezien, heeft hij er onderzoek naar gedaan en dat onderzoek heeft geresulteerd in zijn boek “Zomer van 1945”. De sfeer van het boek is dan ook zeker niet louter vrolijkheid en opgeruimdheid, maar verdriet en ellende voeren vaak de boventoon. Ter illustratie geef ik hier een strofe uit een bevrijdingslied dat schrijver-journalist Kees Rijnsdorp (1894-1982) in de zomer van 1945 schreef:

“Als ik een bevrijdingslied ga schrijven, dan is mijn toon meer aarzelend dan gewis. De ware vreugde wil niet recht beklijven: ons oog is nog gewend aan duisternis; er is zoveel dat nu komt bovendrijven aan al te jong en onverwerkt gemis.”

Sinds vrijdag jl. zijn we op een camping in Burgh-Haamstede. Het is naseizoen, maar de camping is nog goed bezet. Net zoals ik aangaf over de zomer van 1945 ijlt in de nazomer van 2020 de afgelopen periode nog na. Een deel van de wastafels en afwasplekken is bijvoorbeeld nog buiten gebruik. Vanmorgen heb ik nog tot tweemaal toe mensen verzocht weg te gaan die blijkbaar het bordje ‘ ruimte voor slechts drie personen’ niet gelezen hadden. Ook in de supermarkt blijft het voor mensen lastig om afstand te houden. Bovendien lijkt het me tamelijk overdreven om als moeder twee kinderen mee te nemen en met drie karretjes (!) de winkel in te gaan. 

Na aankomst op vrijdagmiddag zijn we per fiets  naar het strand gegaan. Hoewel het een kippeneindje (1.6 km) was, bleek het een behoorlijk pittig ritje met zelfs een helling van 25% er bij! Uiteraard werd fietsen daar sterk afgeraden en zijn we toen maar braaf gaan lopen. We hebben ons verbaasd over de schitterende duinen en het enorm brede strand. Zwemmen zit er daar trouwens niet in, want er staan overal waarschuwingsborden met de tekst ‘gevaar voor drijfzand’.

Zaterdag was het Open Monumentendag en wilden we in Burgh-Haamstede een paar monumenten, waaronder het Slot gaan bekijken. Helaas … de meeste monumenten hielden vanwege Corona hun deuren gesloten (het Slot en Huize ‘t Oude Anker), stelde niets voor (de ‘bewaerschoole’) of was niet te vinden (bunkerhospitaal). Desondanks hebben we ons wel vermaakt in het aardige centrum met wat mooie panden en heb ik genoten van de braderie en een Zeeuwse vissoep. 

Tenslotte een paar opmerkingen over de kinderziektes van de nieuwe Adria. Na gedoe met de schuifdeur hebben we nu een koelkast waar koelwater lijkt weg te lekken. Volgens onze dealer, Jan Stam, kan dit geen kwaad, maar wij vinden het toch niet zo geweldig om op deze manier drie weken in Frankrijk te bivakkeren. Dinsdag rijden we daarom maar via Meerkerk om even naar de koelkast te laten kijken. Ook heeft nachtelijk gescharrel rond de camper ons vannacht een tijdje uit de slaap gehouden. Wie daar scharrelde, vertelt het verhaal echter niet! 

P.S.: Vanmiddag gaan we naar Barta en Jan die ons wat meer van de prachtige natuur van Schouwen-Duiveland laten zien. Er staat een stevige wandeling op het programma!