Leven in tijden van Corona (10)

De geschiedenis opnieuw beleefd

Woensdag en donderdag hebben we ons op diverse manieren beziggehouden met WOII. Op een indringende manier is de geschiedenis van meer dan 75 jaar geleden levend geworden en de kracht van muziek, waar ik het in Leven in tijden van Corona (9) over had, heeft daarbij zeker een belangrijke rol gespeeld.

Woensdag hebben we eerst het Musée du Debarquement bezocht. Via maquettes met zelfs ‘bewegende golven’ werd de gehele operatie van juni 1944 spectaculair in beeld gebracht. Het begon met de oude schepen die zelf uit Engeland waren komen varen om daarna voor de kust tot zinken te worden gebracht: het eerste ‘bodempje’  voor de caissons. Vervolgens zag je het afzinken van de caissons en het aanleggen van de wegen, waarover tenslotte het materieel aan land werd gebracht. Er werd over dit alles ook een mooie film vertoond. 

Hoewel er volgens de website van Cinema Circulaire geen tickets voor 23/9 meer beschikbaar waren, konden we ‘gewoon’ kaartjes kopen en zelfs meteen doorlopen. Met slechts twee andere mensen hebben we de film 100 dagen van Normandië bekeken. Omdat de film 360 graden om je heen vertoond werd, zat je letterlijk middenin de strijd. Dit - gecombineerd met zeer indringende muziek - was werkelijk een overweldigende ervaring. Gerrit en ik waren er beiden zeer door geëmotioneerd. Wederom moest ik denken aan mijn vader die eens zei dat je naarmate je ouder wordt, eerder en vooral ook sterker geraakt wordt door bv. muziek en films. Als ik het vergelijk met mijn bezoek hier van ca. 17 jaar geleden, is dat inderdaad een groot verschil. Dit alles kwam veel meer bij mij binnen dan toen. Uiteraard speelt ook mee dat ik al sinds juni 2019 met 75 jaar Bevrijding bezig ben, maar toch …

Donderdag zijn we eerst naar het Amerikaanse oorlogskerkhof bij Omaha Beach gereden. Het is het grootste van Normandië met zijn 9386 graven. In de uitgestrekte groene grasvelden staan de eindeloze rijen witte kruisen als stille bewijzen van de offers die gebracht zijn voor de vrede.  Het herdenkingsmonument omvat onder meer een kaart van de operatie en de landing. In de zogenaamde ‘portal of freedom’ staan ruim 1500 namen in de muur gegraveerd. Een indrukwekkend geheel.

Vandaar zijn wij binnendoor naar Bayeux gereden. Tijdens dat tochtje van zo’n 40 km hebben we ons steeds proberen voor te stellen hoe de geallieerden zich over de heuvels en door de dalen langzaam voortbewogen, continu op hun hoede voor een verrassingsaanval van de Duitsers. Feitelijk een onmogelijke opgave. 

In Bayeux kwamen we terecht op een prachtige camping, Aux bords de l’ Aure geheten. Het was slechts een kwartiertje lopen naar het centrum, waar zich alle bezienswaardigheden van Bayeux bevinden. Vanwege de Corona was het lastig om kaartjes voor de Tapisserie de Bayeux te bemachtigen. Aangezien we allebei dit prachtige borduurwerk (dat de strijd bij Hastings van Willem de Veroveraar in 1066) verbeeldt) al eens gezien hadden, hebben we dit onderdeel maar overgeslagen. Wel hebben we de schitterende kathedraal bezocht, waar een soort tableaus stonden die de wereldgeschiedenis – met name van de katholieke kerk – lieten zien. Heel interessant.

Tevens zijn we het Musée de l’art et du histoire binnengegaan. Het bleek een bijzonder, prachtig gerestaureerd gebouw te zijn met allerlei voorwerpen en schilderijen die ons in vogelvlucht door de geschiedenis leidden. 

Na thee en koffie (met taartjes!) gedronken te hebben hebben we ons als echte toeristen in een suf treintje gehesen en hebben we daarmee nog een sightseeing door het stadje gemaakt. Best leuk om de tijd te doden tot onze afspraak in een gezellig restaurant,  waar we werkelijk voortreffelijk gegeten hebben. Een mooie afsluiting van een prima dag.

Vrijdag en zaterdag staan als twee volle reisdagen gepland en dan zijn we - als alles goed gaat - zondagmiddag weer thuis. Daarmee komt er een einde aan onze zoektocht terug in de tijd naar 75 jaar Bevrijding.