Lefkas

Lefkas

Op zondagmorgen hebben we dus - zoals gisteren al aangekondigd – onze tafel en stoelen weer opgeborgen en de elektriciteit afgekoppeld. Het was de bedoeling om een kleine twintig kilometer verder te rijden. Het eiland werd inderdaad mooier en de baai waar we tenslotte uitkwamen, was zonder meer prachtig. Camping Desimi is niet groot, maar we hebben een mooi, schaduwrijk plekje toegewezen gekregen. We staan niet pal aan zee, maar wel dichtbij genoeg om de zee te kunnen zien schitteren in de zon op het water. Ook voelden we een aangenaam, licht briesje. Bovendien beviel de gemoedelijkheid van een kleinere camping ons zeer. We werden tenminste meteen (10.30 uur) als welkome gasten begroet!
Een minpuntje was dat er vanwege grootschalig onderhoud tot 14.00 uur geen elektriciteit was. Dit soort activiteiten doen ze in Griekenland blijkbaar bij voorkeur op een zondag!?
De rest van de dag hebben we ons gehouden aan de zondagsrust. Overigens niet zozeer om religieuze redenen als wel vanwege de warmte. Net zoals in Nederland is het hier momenteel rond de dertig graden. 

Ik had dus alle tijd om het boek van Willem van Toorn, Morgenrood, uit te lezen. Ik ben er niet vreselijk enthousiast over. De informatie over Wereldoorlog I biedt weinig nieuws en het liefdesverhaal over Thomas Corbelijn en Suzan is ook niet bijster origineel. Wel staan er af en toe interessante bespiegelingen over onze tijd/de Coronacrisis in. Kortom: een aardig verhaaltje dat niet lang in mijn geheugen zal blijven.
Daarna ben ik in Alkibiades van Ilja Pfeiffer begonnen. Gelukkig kan ik dit boek nog (voor een deel) in Griekenland lezen. Een boek lezen op locatie (vgl. Lezen op Locatie van Pieter Steinz) heeft voor mij altijd een grote meerwaarde!
Het boek verhaalt over de grote oorlog van Athene tegen Sparta en de rol die de politicus en strateeg Alkibiades daarin gespeeld heeft.
De overeenkomst tussen beide boeken is dat het historische romans zijn met commentaar op het heden.

Maandag werd ik wakker met dikke, dichtgeplakte ogen. Ik had dit een week of twee geleden ook gehad. Het leek toen op een allergische reactie op een of ander kruid. In de loop van de dag was de roodheid en branderigheid vervolgens verdwenen. Dit lijkt nu gelukkig ook te gebeuren.
We gingen vroeg (9.15 uur) rijden om de 120 kilometers naar de laatste (!) Griekse camping vóór de ergste hitte af te leggen. Beiden hadden we er geen problemen mee om Lefkas weer te verlaten. Het eiland was me in zijn algemeenheid erg tegengevallen: druk, stoffig en onverzorgd. 
De weg richting Igoumenitsa was best mooi. Hij was breed en regelmatig reden we door ‘wallen’ van oleanders door. Afwisselend roze en wit: een schitterend gezicht.
Na drie uur rijden bereikten we Elena’s Beach. Een fraaie camping gelegen aan zee, waar we voor de laatste twee nachten gereserveerd hebben. We staan op A7, op de eerste rij ongeveer twee meter van de waterkant. Zo’n mooie plek krijg je echt zelden!
Laten we maar zeggen; een waardig afscheid van (bijna) zes weken Griekenland!