Das rollende Hotel

Das rollende Hotel

Wie heeft er ooit van een rijdend hotel gehoord? Wij in ieder geval niet! Gisteren hebben we er echter één gezien!
Toen wij ’s avonds bij de camper zaten te genieten van de ondergaande zon boven het meer, stond er ineens een grote rode bus op de camping. Het was voor de helft een gewone touringcar, alleen de achterkant was veel hoger. Via een uitschuifbaar platform konden de passagiers dat gedeelte bereiken en daar waren de slaapkamers. Van buitenaf zag je drie rijen met kleine raampjes. Ik heb op Internet naar ‘Das rollende Hotel’ gezocht en zag dat de kamers 6x6x3ft ‘groot’ waren. Echt hokjes dus.
Bovendien las ik dat je geen luxe hoefde te verwachten. Een douche was er bijvoorbeeld niet. Leuk voor jongeren zou je zeggen. Wie schetste echter onze verbazing, toen er zo’n 22 65+ plussers in de bus bleken te zitten! De tafels en stoelen werden uitgeladen en de keuken werd uitgeklapt. Vervolgens moesten de passagiers zelf koken. Er werden aardappels geschild en de groente moest schoongemaakt worden. Iedereen had zijn of haar taak. Het leek ons maar een heel gedoe allemaal.

De volgende vraag was of de twee wc’s en drie douches voor mannen en vrouwen die de camping rijk was, wel toereikend zouden zijn. Vandaar dat wij maar vroeg zijn opgestaan. Dat waren overigens zorgen voor niets geweest, want de Duitse goegemeente zat al fris en fruitig om 7.00 uur te ontbijten. Toen wij om 8.00 uur terugkwamen van een kop koffie en een broodje, reed de bus alweer weg. Het was ons soort zo’n vakantie zeker niet! Wel leek ‘Das rollende Hotel’ ons een aardige titel voor een komische televisieserie!

Vervolgens vertrokken wij nog voor half negen met ons eigen ‘rijdende hotel’. Joannina was nog nauwelijks ontwaakt, dus waren wij deze – op zich erg drukke – stad zo uit!  
Ook de rest van de tocht naar Lefkas verliep voorspoedig. Nog voor twaalven arriveerden we via de aangelegde dam op het eiland.  In de hoofdstad Lefkada was het een drukte van belang. Er lagen heel veel zeilboten, vlak naast elkaar, in de jachthaven. Bepakt en bezakt waren hele groepen mensen op weg naar hun boot om daarop het weekend door te brengen.
Vanaf de haven was het nog maar enkele kilometers tot Camping Kariotes Beach die wij op het oog hadden. Een wat opdringerige campingbaas wees ons de beschikbare plekken aan. De meeste waren door de olijfbomen met hun grillige vormen lastig te bereiken, maar uiteindelijk hadden we toch een plekje gevonden. Goed genoeg om een wasje te draaien en vooral morgen weer op te breken.
Als bijzonderheid valt nog te vermelden dat Gerrit en ik samen een paar baantjes in het zwembad getrokken hebben. 
Van het – als zeer fraai bekend staande – Lefkas heb ik tot nu toe nog weinig gezien, maar dat zal hopelijk morgen veranderen!