Joannina

Joannina

Vanwege de loden tabletten uit Dodoni gingen we vanmorgen eerst naar het Archeologisch Museum. Het was een ruim opgezet, onlangs gemoderniseerd museum (2003-2008). Het bevat voorwerpen uit de periode van 250.000 jaar geleden tot aan de laat Romeinse tijd (3e eeuw na Chr.). Een grote collectie munten toont bijvoorbeeld aan dat Epirus een welvarende streek was, waar veel handel werd gedreven. Joannina was ook zeer bekend door zijn zilversmeden. Op diverse plekken hebben we dan ook prachtig, zeer verfijnd zilverwerk gezien. Ook uit de tegenwoordige tijd trouwens!
Bij de loden tabletten hebben we de meeste tijd doorgebracht. Er zijn in de zevende expositiehal meer dan 70 van die tabletten tentoongesteld. Het Grieks dat meer dan 2500 jaar geleden is ingegraveerd, is nog goed te lezen en overal staat een vertaling bij.
Wij vonden het bizar wat er zoal aan Zeus gevraagd werd. Je zou vragen omtrent religieuze kwesties verwachten, maar dat is allerminst het geval. De vragen betreffen zeer alledaagse, bijna platvloerse zaken, zoals: 
-        Heeft meneer X mijn geit gestolen?  
-        Wie heeft er aan mijn wol gezeten?
-        Zal ik met mevrouw A uit mijn stad trouwen 
-        Of zal ik toch een dame uit het buitenland huwen? Etc.etc.
Erg komisch eigenlijk!

Hierna liepen we naar het oude fort. Via een poort gingen we de ommuurde vesting binnen, waar de Turkse invloeden nog steeds duidelijk te zien zijn. Één van de twee moskeeën die deze landtong rijk is, hebben we bezocht. De Aslan Moskee (1618)  is nu een museum voor de Volkskunst van Joannina. In de ‘ voorhof’ wordt aandacht aan zowel de Joodse traditie als aan de moslimcultuur geschonken. De gebedsruimte zelf is nog vrijwel  authentiek.
Een Israëlische mevrouw legde in het Ivriet het een en ander uit aan een Joods echtpaar. De Joodse gemeenschap telde voor WOII ruim 2000 mensen. Momenteel wonen er nog maar een paar honderd joden in Joannina.

Vervolgens liepen we naar de zogenaamde Boulevard om de pont naar het eilandje Nissi te nemen. Dit eilandje ligt middenin het Pamvotis meer en de veerbootjes brengen je er in vijftien minuten naartoe. We hebben daar heerlijk op een terras aan het water in de schaduw geluncht. Ik had ‘frogs’ gekozen. Later hoorde ik van de mevrouw van de camping dat dit dé specialiteit van Nissi is! Ik vond het best lekker, maar niet meteen voor herhaling vatbaar. Die kleine, erg herkenbare botjes stonden me eigenlijk zelfs een beetje tegen.

Na de lunch hebben we wat over het eiland gewandeld. Gezellige, kleine straatjes staan vol met winkeltjes met vooral religieuze voorwerpen. Het heeft wel wat weg van een bedevaartsoord à la Lourdes! We hebben daar het huis, waar Ali Pasha vermoord is, bezocht. Pasha is in 1741 in Albanië geboren. Hij was een groot bestuurder die Joannina zeer groot en welvarend gemaakt heeft. Op een gegeven moment werd hij echter te ambitieus in de ogen van de Turken en werd hij – zogenaamd om te onderhandelen – naar Nissi gelokt en ter plekke vermoord (1822).

Terug op de camping waren er weer talloze roeiboten op het water. Vanmorgen waren kinderen van een jaar of vijftien/zestien aan het trainen. Nu waren de kinderen in de basisschool leeftijd aan de beurt. Zij werden druk gecoacht door een meneer in een oranje Zodiac. Zijn instructies galmden over het water en de kinderen deden hun uiterste best om de roeislag goed onder de knie te krijgen. Ze werden daarvoor dan ook uitgebreid geprezen. Dit schouwspel geeft deze camping absoluut iets extra’s!