Geen Klassieke Oudheid meer

Geen Klassieke Oudheid meer

Vandaag hebben we Delphi en daarmee de Klassieke Oudheid verlaten. Ik heb het fantastisch gevonden om me weer in de - al dan niet historische - verhalen van soms wel 2500 jaar geleden te verdiepen. De Griekse Mythologie behoorde op het gymnasium tot (één van) mijn lievelingsvak(ken).

We zullen een erg mooie herinnering bewaren aan Camping Delphi. Het is zo bijzonder dat twee neven, Vasilis A. en Vasilis D. de olijfgaard bestaande uit 2500 bomen van de familie Kanatas in Amfissa-Delphi weer nieuw leven in geblazen hebben. Ze hebben de olijfolie verfijnd en de productie  opgevoerd. De olijfolie ‘Mer des Oliviers de Delphes wordt (wereldwijd!) verkocht in een blik waarop een afbeelding van het panorama vanaf de camping staat.  Deze afbeelding is een reproductie van een aquarel van oom/vader Kanatas. De olijfolie staat wijd en zijd bekend om zijn unieke kwaliteit en smaak ([email protected]).

De nacht van woensdag op donderdag stonden we alleen op ons ‘panoramadek’. Om dat luxe gevoel nog even vast te houden hebben we op het terras bij het restaurant ontbeten. Sinaasappelsap, koffie, croissants en brood met diverse soorten marmelade en honing: verrukkelijk! 

Gelaafd en verkwikt gingen we vervolgens welgemoed op pad. We maakten meteen een enorme klim. In een beperkt aantal haarspeldbochten waren we van de camping (gelegen op 350 meter) naar het bergdorpje Arachova, waar de hoogtemeter 950 meter aangaf, gestegen. Onderweg rook het heerlijk naar brem, wat ik aanvankelijk nogal vreemd vond. Elders was de brem immers al uitgebloeid! Toen we echter boven even uitstapten om van het uitzicht te genieten en voelden dat het daar ca. vier/vijf graden koeler was, beseften we dat de natuur hier zeker een paar weken achterliep in vergelijk met lagergelegen streken. 

Ons eerste reisdoel was het beroemde Byzantijnse klooster Osios Loukas. Het staat op een schitterende plek midden in de natuur bij de helling van de berg Elikonas.  Het is een prachtig complex dat dateert uit het jaar 1011 en – zeer terecht! - op de Werelderfgoedlijst van de Uneso staat. Er hebben zich rond dat klooster veel strijdtonelen afgespeeld en dat kun je ook wel zien aan de restauraties die je door het verschil in stenen en kleuren kunt herkennen. Veel iconen, fresco’s en mozaïeken zijn echter goed bewaard gebleven.
We hebben er met veel interesse een tijdje rondgelopen en zagen zelfs een kloostercel met een keurig opgemaakt bed (!?). Het ommetje dat we moesten maken om hier langs te gaan, was zeker de moeite waard. 

Hierna hebben we onze weg dwars door het schitterende Parnassusgebergte vervolgd. Ik kon me steeds beter voorstellen dat Apollo met zijn zeven Muzen hier graag vertoefde -;). Wat een natuurschoon!

Het was de bedoeling om via Thermopylae naar Camping Venezuela 😀 te gaan. Ik heb het al eerder op 13 mei jl.  in mijn verhaal over Sparta over de slag van Thermopylae gehad. Ik wilde nu graag de plek zelf even ervaren. Veel meer dan een spierwit monument is daar niet, zodat we – na uiteraard een fotootje gemaakt te hebben – weer gauw weggingen om de laatste 25 km naar de camping af te leggen. Op naar modernere tijden!