Kirkenes e.o.

Kirkenes e.o.

Vanmorgen was het al vroeg een drukte van belang in de eetzaal. Enerzijds waren veel  mensen vroeg gaan ontbijten, omdat er al om 8.30 uur een excursie naar de grens met Rusland startte. Anderzijds ging een grote groep het schip verlaten. Er stonden immers veel koffers op de gang. Deze mensen maakten de tocht alleen van Bergen naar Kirkenes en niet heen en terug, zoals wij.

Wij deden het rustig aan, omdat we vandaag toch ons eigen programma hadden. Toen de grote meute van boord was, verlieten wij het schip pas. 

Ook hier in Kirkenes zag het landschap er al erg winters uit. Glad was het overigens niet, want overal was zand vermengd met een soort grind gestrooid, waardoor je tijdens het lopen goed grip had. Toch bond Sija haar spikes weer onder-;).

We liepen eerst naar het Russische monument. Op een informatiebord daarbij stond dat dit standbeeld een herinnering was aan de bevrijding van Kirkenes door de Russen. In oktober 1944 was het Rode Leger daar gearriveerd en bleef daar ook gestationeerd, uitgebreid in contact staande met Moermansk. Pas ruim een half jaar later werd de rest van Noorwegen bevrijd.

Vervolgens gingen we richting de Andersgrotta. De deur stond toevallig open, zodat we naar binnen gingen. Gerrit was er in 2016 al geweest, dus hij bleef buiten staan. Bovendien was hij bang dat iemand de deur die alleen van buiten geopend kon worden, dicht zou doen. Dit idee was minder irreëel dan ik dacht. Aan het einde van deze lange ‘grot’, die in de Tweede Wereldoorlog als schuilkelder had gefungeerd, kwamen wij namelijk een groep van de Hurtigruten tegen. De gids die erbij liep, vroeg aan mij of wij bij de groep hoorden. Toen ik eerlijk (,maar achteraf niet handig!) antwoordde dat dit niet het geval was, werd hij ontzettend kwaad: 

“Hoe zijn jullie dan binnengekomen?” En “ zelf naar binnengaan is streng verboden”. Bovendien “ hadden jullie 250 NKR moeten betalen”, zo mopperde hij maar door.

Niet echt schuldbewust liepen we snel achter de groep aan naar buiten. Daar opgesloten zitten leek ons niet echt aantrekkelijk!

Daarna hebben we een klein houten kerkje bezocht dat het oudste van Noorwegen schijnt te zijn. Je mag daar natuurlijk niet met spikes naar binnen, wat Sija dus een reprimande opleverde!
Het interieur was in een prachtige kleur groen uitgevoerd. Langs de wanden hingen geknoopte tapijten die de kruisgang verbeeldden. Erg fraai!
Met een heerlijke cappuccino sloten we onze winterwandeling door Kirkenes af.

Om 12.30 uur begon onze Polarlys aan de terugtocht van weer ca. 2500 km naar Bergen.
Tegen vieren kwamen we aan bij Vardø voor een tussenstop van een uurtje. Gerrit, Sija en ik zijn even aan land gegaan en hebben een korte wandeling naar een bijzondere kerk gemaakt. Er was net verse sneeuw gevallen.
Het was in Vardø al behoorlijk donker. We realiseerden ons dat het daar overmorgen, als de wintertijd is ingegaan, dus om 15.15 uur al donker is. Je gaat dan echt de nachtschuit in. Wat een ellende!