Honningsvåg

Honningsvåg

Vandaag, donderdag 26 oktober, hebben we het noordelijkste stadje van het Europese vasteland, Honningsvåg bereikt. Dit kleine plaatsje van nog geen 3000 inwoners is de hoofdstad van de provincie “Troms og Finnmark” en ligt in de baai van het eiland Magerøya. Hier huist het bestuurlijke centrum van de gemeente Nordkapp.
Sinds 1999 is deze plaats verbonden met het vasteland door de Noordkaaptunnel. Deze is bijna 7 km lang en ligt 212 mtr. onder de zeespiegel. Die Noren leveren werkelijk sterke staaltjes van weg- en waterbouwtechniek! 

Honningsvåg is vanwege zijn beschutte plaats in de baai altijd een belangrijke vissershaven geweest. Vandaag de dag leeft het stadje grotendeels van het toerisme. Er leggen namelijk jaarlijks heel veel cruiseboten aan.  Overigens bood Thomas Cook al in 1875 de eerste reis naar de Noordkaap aan!
Wij gingen tegen elven van boord om dit plaatsje te verkennen. Onno en Sija waren hier jaren geleden met de auto geweest en waren benieuwd of het hotel, waar ze toen gelogeerd hadden er nog was. We hebben het inderdaad gevonden. Het was een leuk wit met rood gebouw aan een vriendelijk,  klein passantenhaventje.

Allereerst gingen we naar het zogenaamde ‘Nordkappmuseet’. Dit bleek interessanter dan we verwacht hadden.
Je kwam o.a. het een en ander te weten over dit gebied, waar 11.000 jaar geleden al mensen woonden.
Wat ons erg verbaasde, was de rol van de Duitsers in W.O.II. Op 14 juli 1942 is Honningsvåg volledig verwoest. Ook moest een groot deel van de bevolking geëvacueerd worden in verband met de aanleg van de Atlantic Wall.
De tweede verdieping was gewijd aan de visserij. Wij vonden dit gedeelte wat minder interessant. De haven van Honningsvåg heeft veel baat gehad van het feit dat ze talloze betonblokken hebben laten afzinken om de kracht van de golven te breken. Dit heeft veel werkgelegenheid opgeleverd en de visserij een boost gegeven.
Het geheel deed mij erg denken aan het Biesbosch Museum van voor de verbouwing! 

Na een heerlijke ‘coffeebreak’ in de plaatselijke bakkerij die gerund werd door een Afrikaanse Noor, wilden we de plaatselijke kerk gaan bekijken. Deze kerk is gebouwd in 1885, nadat de vorige door een orkaan verwoest was.
Een klein beetje glibberend liepen Onno en ik naar boven. Sija en Gerrit hadden hun spikes onder de schoenen gedaan. Het kerkje bleek echter gesloten. Gelukkig kwam er net een elektricien aan om enige reparaties in de kerk te verrichten. Deze was zo hartelijk ons toe te staan een kleine blik in het kerkje te werpen. Verder dan het voorportaal kwamen we evenwel niet! 

Ik heb nog geprobeerd een nieuwe jas in dit plaatsje te scoren, maar de nieuwe mode had deze plaats in het hoge noorden blijkbaar nog niet bereikt. Er was in ieder geval niets wat mij kon bekoren! 

Terug aan boord bleken we net te laat voor de lunch. Deze stond voor mensen die op excursie gingen, gepland om 10.15 uur 😂 en de anderen konden slechts tot 13.00 uur lunchen. We hebben toen maar een broodje op dek 7 genomen.
De rest van de middag hebben we in alle rust doorgebracht. De heren deden een powernapje en de dames zijn aan de thee gegaan!
Aan het einde van de middag werd ik zo duf, dat ik maar tien rondjes (3.5 km) over het dek ben gaan lopen. ‘Onderweg’ heb ik nog de min of meer bekende rotskerk gezien. Een aardige verrassing op deze tamelijk mistige winterdag!