Alles is een keuze

Alles is een keuze

We zijn donderdagmorgen al vroeg van de camping in Bresles vertrokken. We hadden per mail voor twee nachten gereserveerd, maar we vonden het er veel te vol en te lawaaierig. We hadden deze camping weliswaar zelf in de campinggids van ACSI uitgekozen, maar voor ons gold de positieve beoordeling aldaar in ieder geval niet. Het was achteraf gezien een uitermate slechte keuze. Dat is overigens al vaker voor de campings vermeld in deze gids gebleken! 

Dat alles in het leven sowieso een keuze is, heb ik de afgelopen week nadrukkelijk kunnen lezen in het prachtige boek “De Keuze” van Edith Eger. Ze is een overlevende van de Holocaust. Haar ouders zijn vergast in Auschwitz, maar zij en haar oudere zus Magda hebben het kamp overleefd. Edith is op latere leeftijd gaan studeren en is psychiater geworden. In haar praktijk probeert ze mensen te genezen van allerlei trauma’s. Zij is van mening dat een mens weliswaar vreselijke dingen, zoals een concentratiekamp, huiselijk geweld en seksueel misbruik kan meemaken, maar niet voor de slachtofferrol hoeft te kiezen. Ze leert haar cliënten anders om te gaan met die afschuwelijke ervaringen. Het mooie van de verhalen die Eger vertelt, is dat zij daarmee zelf ook steeds verder komt in haar eigen verwerkingsproces. Door zich te spiegelen aan de ander geneest zij ook zichzelf steeds verder. Eger eindigt met de volgende – wat mij betreft inspirerende -woorden:

“Je kunt niet veranderen wat er is gebeurd, je kunt niet veranderen wat je hebt gedaan of wat je is aangedaan. Maar je kunt ervoor kiezen hoe je nú leeft. Iedereen kan ervoor kiezen vrij te zijn”. Het boek is absoluut een aanrader!

Ons reisdoel was – een dag eerder dan gepland - Compiègne. We wilden aanvankelijk naar het ‘Bois de Compiègne’, waar in een treinwagon in 1918 de vrede van WOI getekend is. Deze wagon bleek echter – hoe ironisch - grotendeels verwoest in WOII. Een replica schijnt in een museum te staan, maar dat leek ons niet zo heel erg boeiend.

Wel hebben we het Paleis bezocht. Diverse Louis’ en Napoleon hebben dit paleis als pied à terre gebruikt voor amoureuze avontuurtjes en serieuzere zaken. Als de dames en heren zich verveelden, werd er een dictee (!) georganiseerd, waar iedereen fanatiek én met wisselend succes aan meedeed. Het paleis is ingericht met meubilair uit diverse periodes. Er waren mooie meubels bij, maar over het algemeen waren de kamers naar onze smaak veel te vol.

Na ons bezoek aan het paleis zijn we verder de stad ingelopen. We hebben genoten van de prachtige huizen die – in tegenstelling tot in Beauvais – weinig te lijden hebben gehad van de bombardementen in de tweede Wereldoorlog. Compiègne telt veel kerken en we hebben er twee bezocht. Één daarvan had een prachtige houten betimmering aan de onderkant van de pilaren en de wand (tot 4 mtr hoog). Het bijzondere in beide kerken was dat de glas-in-loodramen prachtige, grote voorstellingen bevatten. Met name de voorstelling van de zieke man in een hospice raakte mij. 

Aangekomen op de camping de Sorel genoten we een paar uur van de rust, totdat er de ene caravan, camper of vouwwagen na de andere arriveerde. Toen was het met onze rust gedaan!

Vrijdagmorgen vroeg (ca. 8.00 uur)  was de grote invasie van Nederlanders op door- of terugreis weer van de camping verdwenen. Iedereen vervolgde zijn weg over de A1, waar deze camping vlakbij ligt.

Wij besloten een wandeling door de bossen om de camping heen te maken, de zogenaamde ‘route des deux chateaux’ geheten. Op Gerrits wandelapp hadden we de tocht van zo’n 11/12 km uitgezet, maar niet alle wegen bleken even begaanbaar. We hoefden nog net niet dwars door maisvelden, zoals een paar dagen geleden bij Poix de Picardie, maar ook nu waren de paden hier en daar behoorlijk overwoekerd!

Het eerste kasteel, Chateau de Sorel, was bewoond en bleek een populaire trouwlocatie. Bij het andere kasteel, Chateau Séchelles, kon je een ‘gîte rurale’ huren. Ja, de adel van tegenwoordig moet toch wat om die gigantische gebouwen en landgoederen te kunnen onderhouden. Het Franse devies van ‘vrijheid, gelijkheid en broederschap’ lijkt zeker wat het aspect  ‘gelijkheid’ betreft nog ver te zoeken! 

De wandeling tussen de beide kastelen leidde langs de LGV, de hoge snelheidslijn. Dat was zeer tot tevredenheid van Gerrit die er mooie plaatjes van kon schieten.

Gesterkt door een straf ‘bakkie Franse café’ in een plaatselijk cafeetje hebben we de laatste kilometers min of meer fluitend afgelegd. Moe maar voldaan kwamen we op de nu bijna uitgestorven camping aan. Het wachten is op de volgende invasie!