Hét Hjørundfjord

Het Hjørundfjord

Na een lekker ontbijtje zijn we om 10.00 uur even naar de informatiezaal gegaan. Daar zou een lezing gehouden worden. Gerrit en ik hadden bij lezingen een bepaald beeld, gebaseerd op onze ervaringen bij de HAL. Dat viel echter vies tegen! De zogenaamde ‘lecture’ was meer een promotiepraatje om de gasten zoveel mogelijk excursies ‘aan te smeren’! Naar dit soort lezingen gaan we dus niet meer; dat is echt zonde van je tijd.

Hierna waren we echt toe aan een frisse neus. Sija, Gerrit en ik besloten daarom op dek 5 een aantal rondjes te gaan lopen. De rondgang op dit schip is echter slechts 350 mtr. Je moet dus flink veel rondjes lopen, wil je nog enigszins aan een fatsoenlijke afstand komen (-;).
Het ‘bewegende’ panorama was schitterend. Besneeuwde bergtoppen en hellingen met een keur aan herfstkleuren wisselden elkaar af. Op het water waren bootjes en kweekvijvers voor de Noorse zalm  te zien.

Om 12.15 uur vertrok de tender naar de oever, waar wij dachten op een boot verder het Hjørundfjord in te gaan. De verwachte boottocht bleek echter een bustocht te zijn!? 
Onze gids sprak naast Duits en Engels ook behoorlijk goed Nederlands. Ze had - na de middelbare school in Noorwegen afgemaakt te hebben - meegedaan aan een uitwisselingsprogramma. Terwijl bijna al haar klasgenoten naar Amerika gingen, besloot zij naar Utrecht te gaan om Nederlands te leren. Ze heeft toen een jaar in 5 VWO op de voormalige Scholengemeenschap Blauwkapel gezeten.

We hebben genoten van een prachtig landschap. Er bleek vorige week tien tot vijftien cm. sneeuw gevallen te zijn en daar was – ondanks de huidige temperatuur van 10 graden! - nog wel wat van overgebleven. Kleine plukjes sneeuw langs de weg en ‘hoeden van poedersuiker’ op de hoge toppen waren nog te zien.

Onze gids vertelde veel over het leven op de almen (bergweiden). Overal zagen we kleine hutjes die in de zomer dienst deden als onderkomen voor de vrouwen en meisjes die de geiten, schapen en koeien moesten melken. Veel van die woninkjes hebben de talloze aardverschuivingen en lawines niet overleefd. We zijn naar een paar van die huisjes toe gewandeld en werden daar getrakteerd op een heerlijke kop koffie en een versnapering. 
Ook hadden ooit grote keien, meegesleurd door zo’n aardverschuiving, de stroming van een beekje geblokkeerd, waardoor er een groot meer was ontstaan. 

We kwamen halverwege de tocht langs een schitterend hotel, waar allerlei ‘celebraties’ gelogeerd hadden. Koningin Wilhelmina kwam daar jaarlijks vakantie vieren. Ze had er een eigen boot liggen en trok veel op met een ver familielid van haar, de Duitse keizer Wilhelm.

Toen wij met de laatste tender weer aan boord waren, vertrok ons schip meteen naar Ålesund. Tegen zessen kwamen we daar aan en konden we nog net met licht een uurtje de stad in.
Ålesund herinnerden we ons van onze reis uit 2016. De stad met zijn talloze huizen in Jugendstil had toen diepe indruk op ons gemaakt. We wilden Onno en Sija dat graag laten zien. De oude apotheek konden we gelukkig terugvinden, al zat er nu een soort informatiecentrum over de stroming “Jugenstil” in. Het bekende plaatje van de gekleurde huizen met weerspiegeling in het water, hebben we toch maar weer geschoten. Met het avondlicht zag het er immers toch net weer anders, maar minstens even mooi uit!