Haal de winterkleren maar weer uit de koffer!

Haal de winterkleren maar weer uit de koffer! 

Vrijdagmorgen voeren we rond 7.00 uur de Golf van Suez in. De klok was weer een uur achteruit, zodat we op dit moment geen tijdsverschil met Nederland meer hebben. Dit blijft zo tot Portugal. Daar moet de klok een uur naar voren, want daar is het weer een uur vroeger. We blijven aan de gang -;) 
Niets vermoedend ging ik tegen half acht twee verdiepingen naar boven naar het Lido om – zoals altijd op zeedagen! - een half uur te gaan zwemmen. Een straffe koude wind kwam me daar tegemoet. Het water bleek behoorlijk fris. Dat was in de tropen wel anders geweest. Toen was het water af en toe ‘vies’ heet.  
Eenmaal in het water kwam ik bijna niet vooruit, als ik tegen de wind in zwom. Wind en golven benamen mij de adem. Na een kwartier ben ik maar gestopt. Het was werkelijk geen doen! 
Na het ontbijt zijn we toen maar een uur stevig gaan lopen. Zeventien graden is voor Nederlandse begrippen vast een heerlijk lentetemperatuurtje, maar ik heb een lange broek, dichte schoenen met sokken en een windstopper aangetrokken. Op deze manier was het prima wandelweer. We zijn lekker uitgewaaid! 

Aan beide kanten van het schip zien we momenteel land. Wat je ziet, is overigens niet heel afwisselend: kale bergen, zand, hier en daar een plaatsje en heel veel windparken en olieplatforms. Er zit hier veel olie in de zee! 
De lezing over de geschiedenis van het Suezkanaal was erg interessant. Sommige dingen weet je wel, maar het is toch anders als je binnenkort zelf door het Suezkanaal vaart!  
In de tijd van de farao’s was men zelfs al bezig om een verbinding tussen de Rode en de Middellandse Zee te maken. Eeuwenlang heeft iedereen zich vergist in het hoogteverschil tussen beide zeeën. Ook iemand als Napoleon kwam daar niet uit. Pas midden negentiende eeuw waren er een paar knappe koppen die erin slaagden dit hoogteverschil te berekenen en kon men met het graven van dit 164 km lange kanaal beginnen. Dit heeft ruim tien jaar geduurd. Met de zogenaamde Bittermeren erbij is de afstand tussen Port Saïd en Suez 193 km. Dit fantastische staaltje van moderne weg- en waterbouw is dan ook in 1869 door de kalief van Egypte met veel toeters en bellen geopend. Bij de feestelijke opening waren diverse leiders van Europese landen aanwezig, onder wie de keizer van Oostenrijk en Hongarije  en de prins en prinses van ons land. In 2015 is het vernieuwde Suezkanaal in gebruik genomen. De vaartocht is met het verbrede kanaal van 22 tot 11 uur bekort, waardoor er veel meer schepen per dag doorheen kunnen varen.  
Een aardig weetje is nog dat het Vrijheidsbeeld in New York aanvankelijk bedoeld was als Frans cadeau aan Egypte.  Een zekere Bartholdi had een beeld van een Arabische schone met een toorts (bedoeld als vuurtoren bij Port Saïd) ontworpen dat echter uiteindelijk te duur uitviel. Met een paar kleine aanpassingen is het toen aan Amerika verpatst. Aan Egypte is vervolgens een ander beeld geschonken. Dit stelt de godin Isis voor.  

Sinds 16.00 uur liggen we nu voor anker. We liggen te wachten om het Suezkanaal in te mogen. Ieder schip krijgt hiervoor een nummertje!  Morgenochtend varen we dan in konvooi door het kanaal heen. Dit zal vanaf zonsopgang tien tot vijftien uur in beslag nemen. Dit schijnt een heel bijzondere ervaring te zijn. Gerrit wil er niets van missen en gaat er speciaal vroeg voor opstaan. Mij gaat dat iets te ver! 

Groetjes, Gerrit en Ellen