Griekse gastvrijheid

Griekse gastvrijheid 

Vandaag hebben we camping Atreus met enige weemoed verlaten. De alom geroemde Griekse gastvrijheid was hier namelijk heel sterk aanwezig.
Gisterenavond kregen we na het eten weer een kleine attentie ‘van het huis’. Dit keer was het een ijsje. Andere keren bestond de verrassing uit een soort cakeje en heel vaak schenken ze een glaasje ouzo voor de gasten in. Een bijzonder hartelijke gewoonte!

We spraken een Nederlandse gast die al vijftig jaar op die camping kwam. Wij dachten eerst dat hij een oudere Griekse zonderling was, maar hij bleek een vertaler EN-NE en FR-NE te zijn. Hij vertelde dat de ouders van de huidige eigenaar in 1979 met deze camping waren begonnen. De seizoenarbeiders die ‘opa’ elk jaar inhuurde om abrikozen, sinaasappels, mandarijnen en olijven te plukken, leefden in erbarmelijke omstandigheden op de akkers. Zij hadden nauwelijks een dak boven hun hoofd, waren vervuild, ondervoed en daardoor vaak ziek. Vandaar dat deze ‘sociaal voelende opa’ meende hier iets aan te moeten doen door hen op een camping onderdak te bieden. Een aangrijpend verhaal!
Soms gaat die gastvrijheid ons echter iets te ver. Toen we gisteren uit Mycene weer op de camping terugkwamen, bleek daar een hele klas Griekse kinderen van een jaar of acht rond te rennen. Het leek wel een speeltuin. Jongens waren druk aan het voetballen en alle stoelen die bij de campers stonden, waren door hen ‘ingepikt’. Een heel bizarre situatie die de juffen niet echt in de hand leken te hebben. Hoe en waarom ze op de camping gekomen waren, was erg onduidelijk en ineens waren ze ook weer weg. Zelfs zonder gegeten te hebben! 

Als eerste bestemming hadden we vandaag het Kanaal van Korinthe op de navigatie ingetoetst. Het blijft toch heel bijzonder dit uiterst smalle kanaal van bovenaf te zien. Het ligt ca 90 meter lager dan de begane grond, is 7 km lang en slechts 23 meter breed.
Een eerste poging om de route van Korinthe  naar Athene te bekorten is notabene al in het jaar 67 gedaan. Keizer Nero had 6000 joodse slaven aan het werk gezet om deze klus te klaren. Na het overlijden van Nero heeft men dit werk gestaakt en sleepte men weer - zoals vroeger - kleine bootjes op wagens over de landengte! Het huidige kanaal dat de Middellandse Zee met de Egeïsche Zee verbindt, is pas in 1893 gereed gekomen! 

Min of meer per ongeluk kwamen we in eerste instantie bij een lage brug over het kanaal uit. Wij mochten er met de camper niet eens overheen, want het maximum gewicht om er overheen te mogen is 3 ton. Zowel aan de oost- als aan de westzijde van het kanaal blijkt er zo’n lage, ‘afzinkbare brug’ te liggen. Deze kan men laten zakken, zodat die onder het water verdwijnt en de schepen er overheen kunnen varen. Een ingenieuze, maar wel enigszins bizarre constructie. Er zijn op de gehele wereld slechts twee van dit soort bruggen en die liggen toevallig allebei hier! 

Hierna reden we verder richting onze volgende bestemming, Camping Akrata Beach. Onderweg bedacht ik dat het eigenlijk wel aardig zou zijn om het oude Korinthe te bezoeken. Ik zag op Google dat daar een tempel gewijd aan de God Apollo moest liggen. Deze wilden we wel zien!
Toen we daar -  na enig zoekwerk – arriveerden, bleek het een grote archeologische site te zijn. De opgravingen hadden allerlei zaken blootgelegd uit zowel de Griekse als Romeinse tijd. Tempels (zoals die voor Apollo), twee amfitheaters, een grote agora en winkels waren te voorschijn gekomen. We keken onze ogen uit! Het museum dat erbij was, bevatte zelfs voorwerpen uit 2200-2800  v.Chr.
Kortom we hadden er geen spijt van dat we dit ‘ommetje’ gemaakt hadden!

Onze ‘nieuwe’ camping lijkt een goede keuze. De eigenaresse, Toula geheten, begroette ons tenminste allerhartelijkst en is de hulpvaardigheid zelve. Het gevoel van de Griekse gastvrijheid is dan ook meteen weer terug!