Festa della Mamma

Festa della Mamma

Ook in Italië blijken ze het begrip Moederdag te kennen. Het gaat zelfs terug tot de Romeinse Oudheid, toen begin mei de Godin van de vruchtbaarheid vereerd werd. Het begin van de Lente werd uitgebreid gevierd!
Italië kent ook La Festa della Donna. Deze dag van de Vrouw valt op 8 maart, de dag waarop wij Internationale Vrouwendag vieren. 
Ik heb hier even onderzoek naar gedaan, omdat een Nederlandse meneer mij min of meer voor gek versleet dat ik op Vrouwendag zelf aan de afwas was. Ik probeerde hem nog uit de leggen dat ik niet de moeder van mijn partner  was, maar volgens hem was Vrouwendag hier echt een breder begrip. Dit – op zich sympathieke - idee heb ik met dit stukje research dus ontzenuwd -;).

Vanmorgen zijn we vroeg uit Assisi vertrokken. Niet dat we een lang traject voor de boeg hadden, maar meer omdat we echt genoeg hadden van de “Green Village”. Toen om een uur of negen een Nederlandse meneer staande voor een ‘feestelijk’ versierde camper door de anderen van de club van tien werd toegezongen, was de maat echt vol. Gauw wegwezen dus!

De weg was – zoals gewoonlijk kun je wel zeggen – weer erg slecht, een en al kuilen. Langs deze route was het echter wel één bloemenzee: felrode klaprozen, knalgele brem en bomen vol witte bloesem (ik denk meidoorns). Een lust voor het oog!
Ons doel was camping Listro aan het Trasimeense Meer bij Castiglione del Lago op een afstand van 66 km van Assisi vandaan. 

Gelukkig was het weer wat opgeknapt: geen regen meer en af en toe zon, maar nog wel steeds een keiharde wind. Het meer had dan ook veel golfslag, waar de Kitesurfers volop van probeerden te profiteren. Voor de beginners bleek deze combinatie van wind en hoge golven overigens een behoorlijke uitdaging, want als ze vielen (wat regelmatig gebeurde), was het erg lastig om weer te gaan staan. Vanaf ons plekje pal aan het meer hebben we regelmatig erg moeten lachen om dat hilarische schouwspel. De beste stuurlui ….

’s Middags zijn we na de lunch te voet naar Castiglione gelopen. 
Castiglione staat bekend als één van de mooiste dorpjes in deze streek en telt ruim 15.000 inwoners. Het is gelegen in het Groene Hart van Italië vlakbij de grens van Toscane. Het oorspronkelijke stadje  ligt op een heuvel, is nog geheel ommuurd en heeft drie toegangspoorten. 
Vroeger was Castiglione het vierde eiland in het meer. Na verloop van tijd werd het gat tussen de oever en het water steeds verder opgevuld met huizen, kerken en pleinen en was het dus geen eiland meer. Castiglione lag langs een belangrijke handelsroute tussen Chiusi, Orvieto en Arezzo en er hebben vaak oorlogen gewoed. Eerst tussen de Romeinen en de Etrusken en later tussen de Perugianen en de Toscanen.

Na een flinke klim naar boven kwamen we via de Porta Senese op de Via Vittore Emanuele, één van de drie straten die het stadje rijk is. Ik had gelezen dat ze in de talloze delicatessenwinkels worsten verkopen met voor ons nogal bizarre namen. Nieuwsgierig en niets  vermoedend zou ik – als ik op mijn neus was afgegaan - gerust ‘cojoni di mulo’ of ‘palle del nonno’ als broodbeleg hebben gekozen, terwijl die worsten respectievelijk ‘ezelskloten’ en ‘opa’s ballen’ betekenen. Eet smakelijk!

Aan het einde van de Via Vittore Emanuele  stuitten we op een aardig pleintje. Dit nodigde meteen uit om een kopje cappucino te gaan drinken. We zaten namelijk nog lang niet aan onze ‘koffietax’!
We hebben daarna de drie straten van A tot Z bekeken en toen was het nog steeds geen etenstijd! We besloten daarom om eerst naar beneden te gaan en daar te gaan eten. 

De plaatselijke Informazione bleek trouwens alleen maandag, woensdag en vrijdag open, dus daarvoor moeten we morgen nogmaals de heuvel beklimmen. Het zij zo!