I borghi piu belli d’ Italia

I borghi piu belli d’Italia 

Castiglione del Lago blijkt een tijdje geleden  het predicaat ‘één van de mooiste stadjes van Italië’ gekregen te hebben. Wat ons betreft is dit predicaat volkomen terecht, want het is echt een prachtig plekje!

Vanmorgen zijn we dan ook – zoals ook ons plan was - ten tweede male  ‘vol verwachting’ naar boven geklommen. We wilden immers naar de VVV die volgens de website op maandag geopend zou moeten zijn. We hadden er eerlijk gezegd een hard hoofd in, maar de deur stond ‘zo waar’ open. We moesten een paar treetjes af naar een soort onderaards gewelf. Toen onze ogen aan het duister gewend waren, troffen we echter niemand achter het primitieve loketje aan, zodat we maar eens voorzichtig riepen of er iemand aanwezig was. Een excentriek geklede heer kwam zich inderdaad melden en was minstens zo verbaasd over ons bezoek als wij waren over het feit dat het kantoortje (als je dit ‘vooronder’ al zo noemen mag) geopend was! We kregen echter de verlangde informatie over de veerdienst naar Isola Maggiore en daar kwamen we tenslotte voor. Morgen kunnen we varen!

Vandaag stond het ‘museum’ van Castiglione  op het programma. Je moet door het Palazzo della Corgna heen om bij het kasteel, Rocca del Leone geheten, te komen. 
Het paleis bevat prachtige fresco’s die niet alleen diverse goden en godinnen, maar ook figuren bekend uit de Klassieke Literatuur, zoals Pyramus en Thisbe en Perseus en Andromeda, voorstellen. Tevens wordt de strijd van Ascanius om de heerschappij uitgebeeld en is er zelfs een scène, waarin Hannibal de Romeinen onder leiding van Gaius Flaminius verslaat, te zien.

In het museum is tevens een uitgebreide verzameling vondsten uit de Etruskische tijd tentoongesteld. Al deze potten, amforen en sieraden zijn op een paar plaatsen in de buurt opgegraven. Heel interessant materiaal. 

De hertogen van de familie della Corgna hebben tot in de zeventiende eeuw over dit gebied rond Castiglione geheerst. Daarna zijn paleis en kasteel in handen van de Staat gekomen.

Om in het kasteel te komen moet je een bijzondere weg afleggen. Het paleis en het kasteel zijn namelijk verbonden door een smalle, overdekte, licht hellende gang die overal ‘schietgaten’ bevat. Omdat er dus door die gaten voldoende licht in de gang komt, lijkt het me ook voor mensen met claustrofobie geen probleem om deze gang door te gaan. 
Het kasteel dat natuurlijk strategisch op een uitgelezen plek ligt, is schitterend bewaard gebleven. Je kunt helemaal rond over de kantelen lopen, zodat je overal een ander zicht op het meer en de omgeving hebt. Ook kun je de hoge toren beklimmen, waarvandaan je zelfs Montepulciano ziet liggen. Echt schitterend! 
In de zomer worden binnen de muren ook voorstellingen gegeven. Dat zal een geweldige belevenis zijn, denk ik.

Tussen de middag hebben we aan de Via Vittore Emanuele op het terras van een leuk restaurantje gezellig zitten lunchen. Hierna hebben we de steile afdaling naar het meer weer ‘ondernomen’ en besloten we de rest van de middag met lezen en schrijven in de Italiaanse zon door te brengen. Zeker geen straf-;)