Assisi, een anachronisme.

Assisi, een anachronisme.

Vrijdag besloten we in feite van het ene op het andere moment de camping bij Narni te verlaten. Het weer was slecht en het idee om daar nog twee dagen te moeten doorbrengen sprak ons totaal niet aan. De belangrijkste festiviteiten in het stadje waren immers pas op zaterdagavond laat en het zou niet mee vallen om daar dan te komen. Bovendien moesten we ook nog iets voor de terugweg zien te regelen. Erg veel gedoe dus!

Ik wist dat ook in Assisi de meifeesten (Calendimaggio) gevierd werden. We gingen dus in plaats van zondag- al vrijdagmorgen naar dit  bekende bedevaartsoord.
Na eerst de nodige boodschappen gedaan te hebben kwamen we tegen tweeën op camping “Green Village” aan. Deze camping bevindt zich aan de voet van de steile berg, waarop je Assisi prachtig ziet liggen. De stad ligt in een lange ellips als het ware tegen de flanken van 1290 meter hoge Monte Subasio gevleid.
De camping is matig. Er zijn teveel Nederlanders, een aantal zelfs in een groep van zo’n vier/vijf caravans bij elkaar. 
In het tentje naast ons bleek in de loop van de middag ook een Nederlander te zitten. Hij was bezig met een fietstocht naar Rome. Deze Johan kwam zich meteen even voorstellen en zat duidelijk om een praatje verlegen. We hebben hem uitgenodigd voor een kop koffie en hebben een tijdje gezellig met hem zitten praten. Fietsen was zijn grote passie en dat deed hij al een jaar of tien, nadat hij op zijn 42e zijn bedrijf verkocht had. Een heel andere manier van leven dus!

Zaterdagmorgen namen we om 9.00 uur de shuttle naar boven: een prima service van Italiaanse campings. We werden op het Piazza Unita d’ Italia afgezet. Vandaar was het overigens nog steeds een behoorlijke klim. Via een zeer steile weg gingen we eerst naar het 13e eeuwse klooster van Franciscus. Hier kwamen de Middeleeuwen wonderlijk samen met de 21e eeuw. Monniken met smartphones waren geen uitzondering. Ook zag je overal moderne auto’s staan!
In de Basilica di San Francesco was een mis gaande. Een in mijn ogen tamelijk ongeïnspireerde priester leidde de ceremonie. Overal stonden bordjes met ‘Silenzio’. Desondanks was het met al die toeristen erg onrustig. In een zijkapel kon je kaarsen kopen die je aan het einde in een mandje moest leggen (,waarna ze dus voor de tweede keer verkocht konden worden!). Ik ergerde me zo aan dit soort praktijken dat ik nauwelijks heb kunnen genieten van het prachtige blauwe plafond en de fresco’s. 

Daarna vervolgden wij onze weg naar het voormalige amfitheater en de kathedraal van San Rufino. Deze kathedraal was nogal kaal en er lagen glazen platen op de vloer die oude Romeinse fundamenten lieten zien. We lazen later dat deze kerk ingestort was, toen een dag na een grote aardbeving in Umbrië (1997) een torentje door het dak van de kerk zakte, waarbij negen mensen zijn omgekomen. Heel Assisi is toen trouwens zwaar getroffen, wat verklaart dat veel gebouwen er naar verhouding erg ‘nieuw’ uitzien!

In de loop van de dag werd de bedrijvigheid groter. Er werd getimmerd en druk gesjouwd met allerlei attributen en er werden takken en bloemen aangevoerd. Ook was het orkest aan het oefenen en werden allerlei scènes nog eens gerepeteerd. De puntjes werden duidelijk op de i gezet in verband met het spektakel dat ‘op een zeker moment’ opgevoerd zou worden. 
Wij hebben na de lunch (uiteraard in een  middeleeuwse taveerne) een kijkje in het geboortehuis van Franciscus (nu een kerk) genomen. Vervolgens hebben een tijdje op de tribunes zitten kijken. Er kwamen steeds meer mannen en vrouwen in middeleeuwse kleding op straat, maar wel met de modernste telefoons in de hand!

Omdat wij geen flauw idee hadden wanneer het spel zou gaan beginnen, wilden we de bus van 15.45 uur terug naar de camping nemen. Dit was achteraf een slechte beslissing, want het feest bleek nu net om 16.00 uur te beginnen. Toch bood ook hier de moderne tijd uitkomst, want we hebben het gehele gebeuren via lifestream op de Samsung van Gerrit kunnen volgen. In heel verschillende scènes wordt de winter verdrongen door de lente. Een enorme groep spelers in steeds wisselende kleding in de prachtigste kleuren beeldt de vier seizoenen uit. Tevens speelt de vroegere rivaliteit tussen twee families en twee stadsdelen een rol. 

Het was erg leuk om al die decorstukken die we in de straatjes hadden zien ontstaan, in het grote geheel terug te zien. Verleden en heden kwamen ook hier weer bij elkaar! 
We zijn blij dat we dit meegemaakt hebben. Wie meer van dit geweldige schouwspel wil zien, verwijs ik naar de website http://www.calendimaggiodiassisi.com en YouTube.