Elafonisos

Elafonisos 

Woensdagmorgen werden we verrast door een strakblauwe hemel. Dit hadden we de dag ervoor niet voor mogelijk gehouden. We besloten nu de wind nog matig was, de fietsjes te pakken en naar het dorpje te peddelen. Dit uitstapje had ook wel een praktische achtergrond. Op de camping was het restaurant nog niet open en de winkel was aan het opstarten. Toen ik er ’s morgens mijn bestelde brood ging ophalen, had ik eerder het idee een sauna in plaats van een ‘minimarket’ te betreden. De airco was blijkbaar nog niet aangesloten!

Het eiland heeft niet veel begroeiing; de bodem lijkt niet erg vruchtbaar. De ruigheid van het landschap deed ons denken aan de Falklandeilanden. Het terrein is redelijk vlak, dus fietsen moest wel mogelijk zijn. Het bleek inderdaad - zeker met onze elektrische vouwfietsjes - goed te doen. 5 kilometer heuveltje op, heuveltje af was eigenlijk een eitje-;).

Na de koffie hebben we het plaatsje Elafonisos zelf verkend. Het toeristenseizoen is nog niet echt begonnen, maar iedereen was wel al heel druk bezig om het  ‘Mamma Mia’ gevoel van de nabije zomer te creëren.
Er was een klein, stralend wit kerkje op een punt, waar je slechts via een brug kon komen. Hier was een mooie gelegenheid om onze overleden Griekse vriend Panos eer te bewijzen door een kaarsje voor hem te  branden.
Tussen de middag hebben we heerlijk geluncht bij restaurant “Artemis” langs de – met een groot woord – boulevard. De vriendelijke eigenaresse bleek heerlijk te kunnen koken. We hebben tenminste genoten van een risotto met ‘seafood’. Haar enthousiasme voor Nederland in het algemeen en het Nederlandse voetbal in het bijzonder was leuk om te horen. We hebben haar echter maar niet verteld dat de wedstrijden tegenwoordig nogal gênant verlopen met al die rookbommen en spreekkoren!

Toen we ca. 15.00 uur weer terug op de camping waren, wilde ik even naar het strand om te gaan zwemmen. Dit ging helaas niet door, want door de onderwijl opgestoken harde wind, was de zee vrij onrustig en hing zelfs de rode vlag uit. Dit ten teken dat het onverantwoord was om het water in te gaan!
Ook het liggen in een duinpannetje bleek geen succes, want je werd ongeveer gezandstraald! Met letterlijk overal zand ben ik na een uurtje toch maar teruggekeerd naar de camper. Alleen een douche kon mij nog verlossen van al die zandkorrels! 

Donderdag willen we met een vroege Ferry het eiland weer verlaten. Het was goed dat we op de heenweg een vaarschema (voor slechts deze maand) hadden gekregen, want er blijken alleen al in mei vier schema’s gehanteerd te worden. Sowieso wordt er op even en oneven dagen een verschillend schema gehanteerd. Het is dus wel handig om dit ingewikkelde ‘principe’ van te voren te kennen. Waarom ze dit zo doen? Geen idee:  de principes van de Grieken zijn niet altijd even helder!