Cinque Terre (2)

Cinque Terre (2)

Dinsdag 24 mei hebben we nogmaals de ‘vijf stadjes’ bezocht en nu per trein. 
We zijn weer in Deiva Marina op de trein gestapt, maar zijn nu in één keer doorgereden naar Riomaggiore, vanaf hier gezien het laatste plaatsje van de vijf. 

Riomaggiore is de grootste plaats van dit gebied. Er wonen 1600 mensen die grotendeels leven van het toerisme. 
De ‘eerste’ huizen zijn allemaal langs de rivier de Rio Major gebouwd. Daardoor is het een tamelijk smal stadje geworden dat als het ware schuin tegen de berg aanleunt. Er zijn gezellige straatjes met leuke winkeltjes. Door de felgekleurde huizen ziet het stadje er zeer vrolijk uit. 
De politie bleek er wel behoorlijk fanatiek te zijn. Toen wij op een terrasje koffie zaten te drinken, kwamen twee politieagenten moeilijk doen. Één tafeltje en een bloembakje stonden een fractie buiten de toegemeten ruimte. Het werd meteen genoteerd, hoewel de eigenaresse nog geprobeerd had iets met de commandant te ‘regelen’.
Wij hadden het romantische pad, de Via dell’ Amore, naar Manarola willen lopen, maar dat is helaas nog steeds gesloten. Het wordt na een aardverschuiving gerestaureerd. 
Dus gingen we maar met de trein naar Manarola! 

Manarola is een stuk kleiner dan Riomaggiore. Waarschijnlijk is het het oudste plaatsje van de vijf. Het is een aardig stadje dat omringd wordt door terrassen met wijngaarden. Hier zijn de visserij en de wijnproductie de belangrijkste bronnen van inkomsten. 
Je komt hier zelfs Puccini tegen, want er is een barretje ‘Nessun Dorma’ geheten, vernoemd naar de bekende aria uit de opera Turandot (die wij in Sydney gezien hebben!).

Vervolgens wilden wij naar Corniglia. Dit was vooral, omdat de boot het plaatsje ‘overslaat’.  Vanaf de boot zagen we het gisteren prachtig op de punt van een steile rots liggen. Boten kunnen er gewoon niet aanleggen!
Het was een zware klim om op 84 meter boven de zeespiegel te komen. Je had daar uiteraard een prachtig uitzicht, maar verder maakte het plaatsje een enigszins desolate indruk. Typisch een vaak overgeslagen plek!

Tenslotte hebben we nog Vernazza bezocht. Daar kon je bijna letterlijk over de hoofden lopen. Het plaatsje telt zelf nauwelijks 1000 inwoners, maar toen wij er waren liep daar een veelvoud van rond en (bijna) iedereen at een ijsje. Wij ook! 

Van de plaats Monterosso hebben we - zoals ik gisteren al schreef – behalve de boulevard en het strand niet veel gezien. Het stadje stelt verder trouwens ook niet zoveel voor. Zoals Jeannette echter terecht opmerkte, is Monterosso sinds maart 2022 natuurlijk vooral bekend door het boekenweekgeschenk, “Monterosso, mon amour”, geschreven door Ilja Leonard Pfeiffer. Zelf heb ik geen seconde aan deze novelle gedacht. Ik heb het boekje al wel in huis, maar ik heb het nog niet gelezen. Thuis ga ik dat natuurlijk meteen doen. Ik ben namelijk zeer benieuwd of de beschrijving van Monterosso door Ilja overeenkomt met mijn beeld van deze plaats. 

Toen we aan het einde van de dag alle vijf de plaatstjes  bezocht hadden, waren we ‘unaniem’ van mening dat Riomaggiore (verre) weg het meest pittoreske plaatsje van de Cinque Terre is.