Cappucino bij de Cappucini

Cappucino bij de Cappucini

Maandagmorgen werden we iets over tienen weer veilig bij het station Castel Fusano afgeleverd. Deze keer zaten we met een Nederlandse moeder met twee dochters in de tienerleeftijd in het busje, een gezellig groepje ‘meiden’.

De reis van vandaag duurde behoorlijk lang. Vanaf het treinstation Porta San Paolo moesten we nog twee maal overstappen en per keer werd het voller in de metro. Het laatste stukje naar Barberini was het gewoon te druk. Een mens zou er claustrofobisch van worden!

We waren dus ‘ernstig’ toe aan koffie en vonden een tentje tegenover een Cappucijner klooster. Toepasselijker kon bijna niet!
Weer opgekikkerd gingen we richting de Trevifontein, een belangrijke trekpleister in Rome.
De Trevifontein is 26 meter hoog en 22 meter breed. De fontein is gebouwd in opdracht van Paus Clemens XII naar een ontwerp van Bernini. Het barokke ‘kunstwerk’ is in 1762 voltooid en stelt de zeegod Oceanus op zijn strijdwagen getrokken door gevleugelde paarden en een aantal jonge zeegoden, zogenaamde tritons voor.

Het was er niet zo druk, als we gevreesd hadden. Al gauw begrepen we hoe dat kwam. De fonteinen spoten namelijk niet, omdat twee mannen het bassin leeg hadden laten lopen om de ‘financiële oogst’ van het weekend bijeen te harken. Deze leek niet misselijk gezien de grote bergen muntjes die wij zagen liggen-;)

Daarna was het de bedoeling het Panthéon binnen te gaan. Zaterdag was het gebouw vanwege een kerkdienst al vroeg gesloten en nu stond er een gigantische rij, zodat we besloten deze kerk maar over te slaan. Beiden waren we er tenslotte al eens (Gerrit) of vaak (Ellen) binnen geweest. Bovendien konden we altijd nog eens ons geheugen opfrissen door de Da Vinci Code te bekijken -;) 

Vervolgens wilden we de Engelenburcht bezoeken. Deze was helaas gesloten! Waarom? Dit Is later duidelijk geworden, want dit gebouw is op alle dagen van 9.00 tot 19.30 uur voor publiek toegankelijk behalve op maandag! 

We waren al bang dat de Wet van Murphy in werking was getreden. Het zou  - zo dachten wij - dus ook wel niet lukken om de Sint Pieter te bezoeken gezien het Massatoerisme van deze dagen. Dit was echter te pessimistisch ingeschat. Toen we daar aankwamen, stond er weliswaar een enorme rij maar de door een bewaker ingeschatte wachttijd van een half uur klopte heel aardig. Dit was fijn, omdat deze basiliek hoog genoteerd stond op Gerrits ‘bucketlist’.

De Sint Pietersbasiliek is natuurlijk één van de ‘must-do’, als je in Rome bent. Het gebouw is zeer  indrukwekkend door zijn omvang, maar zelf vind ik het ‘voor het mooi’ eigenlijk te pompeus/erg barok. De bouw van deze kerk, waarin een mens zich nietiger dan nietig voelt, heeft meer dan 100 jaar geduurd. Pas in 1626 kwam het bouwwerk gewijd aan Petrus gereed.
Gerrit was erg onder de indruk en dolblij dat hij de basiliek van binnen had gezien. Mijzelf spreekt de Piéta van Michelangelo die helaas tegenwoordig achter glas zit, verreweg het meeste aan.  

Na het geestelijke voedsel moest ook de inwendige mens nadrukkelijk versterkt worden. We waren beiden wat slap op de benen geworden. Na een prima maaltijd konden we er weer even tegen en besloten we de weg naar metrostation Pyramide van 3.5 km te voet af te leggen. We kozen ervoor om beneden langs de oever van de Tiber te wandelen: een mooie en vooral ook rustige wandeling met als kers op de taart dé pyramide! Helaas was ook deze immense pyramide van Cestius (36.5 meter hoog!) tijdelijk gesloten. 

Hiermee sluiten we ons bezoek aan de stad Rome af. Morgen bezoeken we nog Ostia Antica en dan trekken we verder. Of we ooit nog zo’n mooie en rustige camping als deze zullen treffen, valt nog te bezien.