Camping Semeli

Camping Semeli

Zaterdagmorgen  zijn we uiteraard gestart met de - onszelf opgelegde – verplichting om de wekelijkse cryptogram uit Trouw te maken. Onder het genot van twee cappuccino’s was dat weer vrij snel voor elkaar. Vervolgens hebben we de fiets gepakt en zijn we naar Leonidio gereden. Er was toevallig markt, dus dat geeft altijd wel een gezellige sfeer. Bijzonder was de volledig drooggevallen rivierbedding, waarin overal de oleander prachtig in bloei stond. Een schrijnend verschil met de beelden van de Italiaanse streek Emilia Romagna, waar de rivieren juist overstromen met alle ellende van dien.
Leonidio stelt overigens verder heel weinig voor.
Via een andere route – dwars door de akkers met snijbiet e.d. – zijn we weer terug naar onze camping gefietst. Al met al best een aardig tripje van nog geen tien kilometer. Tot veel meer waren we trouwens ook niet in staat, want het was erg broeierig, drukkend weer. Typisch onweersweer zou je zeggen, maar dat onweer is niet gekomen.

In dezelfde zaterdagkrant las ik een interview met Ilja Pfeiffer over zijn nieuwe boek, Alkibiades geheten. Ik ga het zeker lezen ten eerste vanwege de historische achtergrond van het verhaal, de Peleponnesische oorlogen tussen Athene en Sparta. Daarnaast lijkt het belang voor de democratie van vandaag de dag me erg interessant. Pfeiffer zegt er zelf het volgende over: “ ik hoop dat mijn boek aanzet tot reflectie en dat  politici het ter harte nemen. Ik kan het hun sowieso aanraden, want het is ook een staalboek van geslepen strategieën en vuile trucjes.”
Na onze derde en tevens laatste diner bij het pittoreske haventje van Plaka Marine hebben we nog even op het terrasje van het barretje ‘in onze achtertuin’ genoten van het zicht op zee. 

De volgende ochtend hebben we deze idyllische plek dan ook met enige pijn in het hart verlaten. Bijna drie dagen ‘luieren’ was heerlijk, maar nu wilden we wel weer eens wat anders zien. Op weg naar Tolo, vlakbij Nafplion, dus.
Tolo is één van de plaatsen die op de NKC-route ligt. Vandaar dat we tenminste twaalf campers tegenkwamen die de andere kant opgingen. De door de NKC uitgestippelde route gaat namelijk met de klok mee over de Peloponnesos. Wij, tegendraads als we zijn, rijden tegen de klok in en hebben o.a. alle ‘vingers’ in het zuiden in onze route opgenomen.
Onderweg hebben we weer volop kunnen genieten van de vergezichten. Na elke haarspeldbocht was er een volgende baai met prachtig azuurblauw water te zien. Het is jammer dat deze schitterende, ruige kust meer en meer volgebouwd wordt met hotels en vakantiewoningen. De villa van Willem-Alexander en Maxima ligt hier trouwens ook niet zo ver vandaan beschut in een inham van dezelfde Argolische Kust in de buurt van het plaatsje Doroufi Kranidiou. De heer Poetin schijnt hun buurman te zijn. Je kunt er komen via Epidaurus, ongeveer 75 km hier vandaan! 

Camping Lido was inderdaad ‘lekker leeggelopen’, zodat we hier tegen half één alle keus van de wereld hadden. We hebben best een aardige plek uitgekozen die deels in de schaduw ligt. De middag hebben we besteed aan het verkennen van Tolo. Het blijkt een langgerekte, zeer drukke badplaats te zijn die aan de Costa Brava niet zou misstaan. Het is een kermisachtig vermaakcentrum geworden met heel veel restaurantjes, souvenirwinkeltjes, poolcentra en discotheken. Niet het type vermaak, waar wij gebruik van zullen maken in ieder geval!
Voor één nachtje is het hier wel prima, maar we zullen blij zijn als we morgen Nafplion. Argos en Epidaurus kunnen bekijken. De Antieke Oudheid is meer aan ons besteed!