Brugge in herfsttooi

Brugge in herfsttooi

Op woensdag 3 november zijn we rond 10.30 uur uit Gorinchem vertrokken om in Brugge, deze prachtige Vlaamse stad, mijn 69e verjaardag te vieren. Mijn verjaarscadeau van Gerrit bestond uit twee nachtjes hotel in het Bourgoensch Hof en een etentje op mijn verjaardag zelf.

Vroeg in de middag kwamen we in Brugge aan. Het hotel bleek een schitterend oud gebouw, pal in het centrum gelegen! We hadden er parkeergelegenheid bijgeboekt en dat parkeren bleek een heel avontuur. We moesten via een smalle poort naar de parkeergarage rijden, waar we met een code naar binnen konden. Eenmaal binnen moesten we met de auto in een lift naar de eerste verdieping, waar voor ons hotel vijf parkeerplekken gereserveerd waren. Het was allemaal vreselijk smal, dus ik was dolblij dat ik deze manoeuvres niet hoefde uit te voeren! De auto stond daar overigens prima en vanaf de garage naar het hotel was slechts een paar minuutjes lopen. 

Onze kamer was nog niet beschikbaar en omdat het schitterend weer was, besloten we te gaan varen over de grachten. De boten zaten propvol, dus droegen wij een mondkapje, hoewel dat in België – net zomin als bij ons trouwens! – nog niet verplicht was. Vanaf het water had je een schitterend zicht op de talloze Middeleeuwse huizen, waarbij de zon op de bomen in herfsttooi het beeld vervolmaakte. We hebben genoten en Gerrit heeft hier veel foto’s van gemaakt.

Na dit boottochtje van ruim een half uur zijn we onze koffertjes naar de kamer gaan brengen. Het uitzicht vanuit onze kamer was geweldig. Je keek een heel eind over het water en op een hoek aan het water stond een boom met prachtig gekleurde bladeren. Met een etentje in restaurant La Dentellière, een voormalig godshuisje waar de kantwerksters vroeger tot ’s avonds laat aan het kantklossen waren, sloten we deze eerste dag in stijl af.

Donderdag, 4 november, begonnen we mijn verjaardag met koffie op de markt. Daarna gingen we naar het Belfort, want we hadden kaarten voor de Dalitentoonstelling die daar gehouden werd. De tentoonstelling was wel enigszins anders dan ik verwacht had. Er waren vooral lithografieën te zien die thematisch geordend waren, zoals illustraties bij literaire werken (bv. La Fontaine) en mythologie. Ook waren er diverse sculpturen te bewonderen (en te koop!) De obsessie van Salvador Dali voor seksualiteit vormde de rode draad van de tentoongestelde werken en was (bijna) overal in terug te vinden. De tentoonstelling maakte overigens hier en daar een nogal slordige indruk met allerlei onbestemde zaken onder vale doeken 😉. 

Hierna zijn we naar de Burg gelopen om het Stadhuis, het Brugse Vrije en de bloedbasiliek te bezoeken. 

Het stadhuis dateert uit het einde van de 14e eeuw en vanuit dit prachtige laatgotische gebouw is de stad meer dan 700 jaar lang bestuurd. Met name de Gotische Zaal op de eerste verdieping is overweldigend; de muurschilderingen vertellen als het ware de geschiedenis van Brugge. Met name Gerrit die hier nog nooit geweest was, was diep onder de indruk. 

Ook in het Brugse Vrije kregen we een aardig inkijkje in het roemrijke verleden van Brugge. Dit geldt zeker voor de voormalige Schepenkamer met zijn monumentale schouw. Deze was tot 1984 nog in gebruik als gerechtsgebouw. 

De basiliek van Het Heilig Bloed bestaat eigenlijk uit twee kerken. De bovenste kerk bevat de reliek van het Heilig Bloed en spreekt mij totaal niet aan. Oneerbiedig gezegd is het voor mij teveel ‘poppenkast’. De Romaanse kerk beneden is daarentegen indrukwekkend door zijn soberheid. We hebben daar gewoontegetrouw twee kaarsjes gebrand.

Een bijzondere ontdekking was het Adornes Domein. Op weg naar het Gezellehuis kwamen we daar bij toeval terecht. Ons oog viel namelijk op een apart torentje dat van de Jeruzalemkerk bleek te zijn. Deze kerk werd in de 15e eeuw gebouwd in opdracht van een rijke koopmansfamilie, Adornes geheten. Het unieke van dit prachtige domein is dat het nog steeds in het bezit van de familie is. Graaf en gravin Maximilien de Limburg Stirum behoren tot de zeventiende generatie van deze Adornesfamilie!

Op het terrein hebben we eerst het Adornesmuseum bezocht. Dat museum bevindt zich in de zogenaamde godshuisjes die Anselm Adornes per testament liet bouwen voor arme vrouwen (1470). Je krijgt in dit museum een goed beeld van hem, zakenman, diplomaat en ridder uit het Brugge van de vijftiende eeuw. Ook een bezoekje aan de Jeruzalemkapel met o.a. een prachtige preekstoel uitgevoerd in donker hout was zeer de moeite waard. In de originele Schotse Lounge hanteert men het principe van de ‘honesty lounge’: pak waar je trek in hebt en stop het verschuldigde geld in de zogenaamde ‘geefbox’!

Zeer tevreden over onze ontdekking van dit - relatief onbekende - pareltje liepen we verder naar het Gezellemuseum. Als jarige Neerlandicus had ik dit hoog op mijn verlanglijstje gezet. 

Het museum is gevestigd in het geboortehuis van Guido Gezelle (1830-1899) en ligt op een steenworp afstand van het Engelse Klooster, waar hij tijdens de laatste jaren van zijn leven de leiding gehad heeft. Je krijgt er door de verschillende gedichten die er te vinden zijn een nog beter beeld van deze priester-dichter voor wie de natuur een belangrijke inspiratiebron vormde.

Tenslotte hebben we nog het Groeningemuseum bezocht, waar je in een notendop de ontwikkeling van de schilderkunst van de Middeleeuwen tot de moderne kunst kunt volgen. Schilderingen van bijvoorbeeld Jan van Eyck en Memling als vertegenwoordigers van de Vlaamse primitieven zijn wat mij betreft onvergelijkbaar maar net zo schitterend als het werk van schilders als James Ensor en René Magritte. 

‘s Avonds hadden we een erg aardige ontmoeting in de pizzeria gelegen aan de overkant van ons hotel. Na onze omzwervingen op deze dag hadden we geen puf meer om een eind te lopen! Het toeval (!?) wilde dat de eigenaar uit Puglia kwam. Overal in deze zaak zagen wij afbeeldingen die ons herinnerden aan ons reisje van 1-10 oktober naar Alberobello, Cursi en Pulsano. De ober die ons bediende, sprak vrij slecht Vlaams en wij dachten dan ook aanvankelijk dat hij uit Napels kwam. Hij bleek echter uit Nepal afkomstig! In Brugge werken notabene 800 Nepalezen. Dat verzin je toch niet!

Vrijdagmorgen – na een laatste cappuccino op de markt – reden we weer huiswaarts. Brugge, het Venetië van het Noorden, is en blijft een heerlijke stad om te bezoeken!