Een bijzonder moment

Een bijzonder moment

Dinsdagmorgen hebben we - na vier dagen - afscheid van Manolis en Toula, de eigenaren van Camping Akrata Beach, genomen. Ondanks de wat krappe plek hebben we het er met name door de sfeer die zij samen met hun dochter Kleio weten te creëren, erg naar onze zin gehad.
Op het terras bij het restaurant was het altijd heel gezellig. Ook hebben we van het eten uit ‘Manolis’ kitchen’ erg genoten. De kaart was weliswaar klein, maar wel elke dag anders en de gerechten waren bereid met kersverse producten én Griekse passie. 

Tot Rio gingen we over de tolweg. Regelmatig moesten we voor een relatief kleine afstand een behoorlijk bedrag betalen. We wilden perse via Rio, omdat daar in 2004 een schitterende brug gebouwd is. Deze brug verbindt Rio met Antirio over de Golf van Patras. Voordat we de brug opgingen, zagen we beneden ons een goed bewaard gebleven Venetiaans-Turkse vesting liggen. Deze werd in 1400 gebouwd om deze zee-engte te bewaken.
Vroeger kon je alleen met een Ferry van het vasteland naar de Peloponnesos. Deze ponten zijn er nog steeds en worden ook nog veel gebruikt. De meeste mensen vinden de brug namelijk veel te duur. Wij moesten met de camper €21 betalen. Ik zag op de borden dat er voor de vrachtwagens zelfs €43 gerekend wordt. Erg prijzig dus voor een verbinding van nog geen 3 kilometer!
Wel moet ik toegeven dat het een prachtig kunstwerk is. Het brugdek wordt gedragen door vier pylonen en  telt zes rijbanen. Bovendien is er ruimte voor een voetpad en een vluchtweg. Bij de bouw is zelfs rekening gehouden met de kans op aardbevingen. In het landschap komt de brug met zijn witte tuien prachtig tot zijn recht.

Na 26 dagen hebben we nu de Peloponnesos verlaten. De twee weken die ons tot 14 juni nog resten, blijven we in Centraal Griekenland.
Het was een gek idee dat we op een gegeven moment exact tegenover Diakofto reden, waar we vanmorgen nog langsgekomen waren. We gingen immers weer meer naar het oosten. Ook zagen we de wolken die we steeds hadden zien hangen boven de bergen van het vasteland, nu boven de bergen op de Peleponnesos hangen. Best bizar!

De weg naar Delphi loopt vlak langs de kust. Door de grillige kustlijn is de weg erg bochtig; deze moet om elke baai heen. Ik denk dat de afstand Antirio naar Delphi daardoor zeker twee tot drie keer zo lang is. Hemelsbreed is het eigenlijk maar een kippenstukje-;).
Ineens waren de bergen rood-bruin gekleurd. Er blijkt  in deze streek veel ijzererts te zitten. We hebben zeker twee mijnen gezien en zelfs de weg en de vangrail waren daardoor een tijd lang rood gekleurd!

Camping Delphi ligt tamelijk hoog. De aankomst was heel verrassend. Het geheel oogt nieuw en er is een prachtig zwembad aangelegd. De twee neven die allebei Vassilis heten, hebben het dik voor elkaar. We kregen een plek toegewezen met een adembenemend uitzicht. Vanuit de camper kijken we neer op het iets lager gelegen plaatsje Chrisso. Verderop zien we zelfs de zee liggen. De camping blijkt ook over een shuttlebus te beschikken. We hebben deze meteen voor morgen gereserveerd. Deze neemt ons om 9.00 uur mee naar de archeologische site van Delphi. Laat dan het orakel maar spreken!