Antarctic Experience Day 3

Antarctic Experience Day 3

Voor vandaag stonden de Wilhelmina Bay (ochtend) en de Charlotte Bay (middag) op het programma. We waren heel benieuwd wat daar te zien zou zijn. Was een ‘toep over’ nog wel mogelijk, vroeg ik mij nieuwsgierig af. 

Vanmorgen stond er een wat zure reactie van een zekere Jan op mijn blog. Hij vond het allemaal leuk en aardig wat ik schreef, maar hij verbaasde zich erover dat dr. Gilbert  geen enkele kritische opmerking over de milieuschade van cruiseschepen liet horen.  Tja……, ik weet ook niet waarom hij dat naliet. Vermoedelijk zal de Hal kritische noten over cruisen niet zo waarderen, misschien zelfs wel verbieden. 
Aangezien ik geen volger heb die Jan heet,  ben ik zo vrij geweest zijn reactie te verwijderen. 
Overigens hebben wij onszelf ook wel afgevraagd of het in deze tijd van klimaatverandering nog wel verantwoord is om te vliegen en een cruise te maken. Toen we drie jaar geleden deze cruise boekten, speelde dit minder. Deze reis ging toen echter niet door vanwege Corona.  Zomer 2022 kregen we weer een aanbieding voor deze reis. We  hebben toen sterk getwijfeld of het nog wel juist is om een dergelijke reis te maken. Dit wordt dan ook – zeker wat mij betreft – onze laatste cruise. De tol die het milieu moet betalen, wordt te hoog.

Het bleek inderdaad niet zo eenvoudig om al dat moois van gisteren te overtreffen. Om nogmaals dr. Gilbert te citeren: de natuur maakt hier de dienst uit! In de Wilhelmina Bay bleken grote ijsbergen namelijk de doorgang te belemmeren. Het schip moest dus rechtsomkeert maken. De kapitein zou gaan proberen deze baai (U-vormig met twee ‘open poten’) via een grote omweg van de andere kant te benaderen. Dit zou geen eenvoudige klus zijn, maar was volgens de kapitein zeker een poging waard!

Voordat deze tweede poging ondernomen werd, heeft het schip nog wat heen en weer gedobberd. Het bleef daarbij grotendeels op dezelfde plek liggen. We besloten dan ook een flinke wandeling op dek 3 te maken. Het was op deze manier immers mogelijk om zowel aan de stuurboord- als aan de bakboordzijde ‘iets’ te zien. We hebben inderdaad meerdere keren ‘sealife’ in het water gespot. Het leken op groepjes bultruggen die zich samen met een orka relaxed voortbewogen. Erg gaaf om te zien, maar te ver om goed te kunnen fotograferen. Er was trouwens vandaag bijna continu ‘whale activity’’, zoals dat aan boord genoemd wordt. 
Ook bij de opening van de ‘tweede ingang’ waren veel walvissen. Vooral orka’s zag je daar: fanatiek spuitend en hun staart tonend! Toen het schip verder voer, bleek ook de tweede toegang door ijs geblokkeerd. Er waren hier grote ijsbergen en er lag ook een laag(je) ijs. Wij vroegen ons af of dit ijs er nog lag van de vorige winter of dat er alweer nieuwe ijsvorming voor de winter van 2023 plaatsvond. 
Omdat het windstil was, durfde de kapitein een sterk staaltje uit te halen. Hij naderde de ijsbergen tot een meter of vijftig, zodat iedereen zijn of haar unieke foto hiervan zou kunnen maken. Maar dit wel met tweeduizend mensen tegelijk-;) 

Door deze enorme omweg hadden we vertraging op het ochtendprogramma opgelopen. Hierover zal echter niemand een een klacht indienen, lijkt me. 
Hierna zette het schip koers naar Charlotte Bay, een tocht van weer een paar uur. Op weg daar naartoe hebben we tientallen walvissen en orka’s gezien. In groepjes waren ze – in een min of meer rechte lijn parallel aan het schip - aan het ‘spelen’. Ze doken en spoten dat het een lieve lust was. Ik heb zelfs een walvis met zijn kop hoog boven het het water uit zien komen. 
In de Charlotte Bay hebben we nog een aantal heel hoge ijsbergen gezien. Zeer imponerend in een verstilde, zeg maar serene wereld. Wat een ervaring!